Przemoc - czy ty lub ktoś z twoich bliskich padł jej ofiarą? - Forum

tak kiedyś pare lat temu pobito mojego brata dostał za nic od pijanych starszych blokerów

Jakby nie było to ja jestem ofiarą przemocy w rodzinie, nawet miałam założoną przez policję tzw. niebieską kartę

na chuligaństwo, na każdą formę przemocy ludzie powinni reagować! A niestety panuje znieczulica...

Dzięki Bogu znaleźli sie ludzie, którzy zareagowali, kiedy bito moich bliskich... Gdyby nie oni - nawet nie wiemy, kto to był - nie wiadomo, jakby sie to skończyło...

Na szczęście przemoc fizyczna mnie ominęła ale nie była mi obca psychiczna!

Mojej mamy brata pierwszy raz cięzko pobito dwa lata temu, miał dwa krwiaki na mózgu i przebył ciężkie operacje, odtratowano go, sprawcom nic nie udowodniono. Nie był już taki sam, miewał leki itd, ale żył był sprawny psychicznie i samodzielnie funkcjonował. Znał sprawców unikał ich, wszycy w koło wiedzieli że to oni ale każdy bał się zeznawać terroryzowali całą okolice i w sumie tak jest do dziś. Rok i dwa miesiące pózniej, znów został pobity i po 4 miesiącach nieustanej walki o jego życie zmarł ;(

Ci ludzie którzy go pobili to rodzina, dwóch braci i dwóch synów jedengo z nich, terroryzują całą okolice gdzie mieszkał mój wójek, wszyscy milczą bo boją się o życie dzieci, swoje, żon itd.

Mimo składania zeznań na policji i opini lekarza który napisał, że wójek dostał krwiaków w skutek ponbicia śledztwo umorzono jak i za pierwszym tak i za drugim razem z powodu braku dowodów. Choć za drugim razem zeznało kilka osób, że widziano go ze sprawcami.

U mnie równiez tak kiedys było. I cieszę się, że udało mi się tą sytuacje przerwać!

Ja znam taki przypadek przemocy w rodzinie niestety ta osoba pomimo moich argumentów niechce iść zgłosić tego na policje ani odejść od męża. Biedna dziewczyna w dzieciństwie ojciec ją gnębił psychicznie a teraz mąż alkoholik fizycznie

ja jestem ofiarą przemocy psychicznej. nie polecam.

Tak. Fizyczna i psychiczna. Jako młoda dziewczyna zrobiłam błąd wiążąc się nie z ta osobą co trzeba. Do dziś siedzi to we mnie. Czasem mam wrażenie że nigdy się tego nie pozbędę...horror wraca w najmniej oczekiwanych momentach...

No właśnie...

przemoc otacza nas na co dzień, a wciąż jednak tak mało się o tym mówi... Przede wszystkim wstydzą sie, boją mówić osoby, które jej doświadczaja lub doswiadczały...

Choć urazy fizyczne miną, ślad w psychice zostanie na zawsze...

Mamo Julki - to nie wstyd powstrzymuje kobiety po takich przejściach jak moje przed opowiadaniem o tym.

My po prostu nie chcemy pamiętać. To są rany ktore bardzo wolną się goją...i zawsze mogą zostać na nowo otwarte....nawet po 20 latach...wierz mi...wiem dużo o tym.

nigdy nie doznałam przemocy ani psychicznej ani fizycznej a tym co to przeżyły szczerze współczuję

Aluno, muszę Ci powiedzieć, że wiem na temat przemocy dotykającej kobiet więcej niż się pewnie wydaje... Nie jestem z osób ujawniających swoje/rodzinne przeżycia na forum... Masz rację - to wraca jak bumerang... Najgorsze, jeśli kobieta nie uwolni się nigdy z tego koszmaru, tylko ciągle w nim tkwi...

Jeśli chodzi o doświadczenie przemocy typu pobicie - które dotknęło mojej rodziny kilka dni temu - myślę, że jest podobnie... Mojej siostrze trzęsą się ręce na sama myśl o tym, co się zdarzyło... Wiem, ze chociaż zapomni, to tak naprawdę nie wymaże tego z pamięci nigdy.

Ciągle widzę przemoc u sąsiadki, sąsiedzi i znajomi chcą i próbują jej pomóc ale to nic nie daje... ojciec jej dzieci nie dość że 11 lat temu, kiedy była w ciąży zaatakował ją nożem, dalej do niej przychodzi chociaż dawno ma swoją rodzinę, buntuje ich syna i teraz on bije matkę, nie wpuszcza jej do domu, ona przesiaduje na klatce albo w piwnicy i pije... boi się ich, czuje się ofiarą i na razie mimo prób trudno jej pomóc. Alkohol do tego tylko pogarsza sprawę. Szkoda mi jej, ale na razie ta cała sytuacja to jedno wielkie błędne koło...

Moja Mama ma nie ciekawe wspomnienia z dzieciństwa!!!

Dawno temu na dyskotece.....za co??,Bo nie spodobał się mój wygląd...(czyli moja tusza).

... podpisuję się pod tym.

Mi taki jeden usiłował podskoczyć...cóż...na tyle był tchórzem, że objawiało się to głownie w agresji słownej. Tak popatrzyłam i pomyślałam "jakie to żałosne i rozpaczliwe", tylko źle trafił, bo ja takiego zachowania nie toleruje i u mnie w rodzinie i otoczeniu nikt się nigdy tak nie zachowywał...

Postraszyłam ostro, byłam konsekwetna w działaniu - po prostu nie darowałam takiego zachowania, nie wybaczyłam i pogoniłam "na cztery wiatry"...

Trudno jest wytrwać w konsekwencji, to prawda, ale nie można się złamać i trwać w swoim postanowieniu i zazwyczaj to działa...

Tacy ludzie żerują na naszej słabości, dobrym sercu, że się zapomni, machnie ręką, itp.

I jakby przy tym sądy, policja i inne urzędy do tego wyznaczone potrafiły egzekwować swoje decyzje i też być konsekwentne w swoim działaniu - podejrzewam, że takich sytuacji byłoby o wiele mniej...

Tak jak Anglia poradziła sobie z kibolami (wysokie kary pieniężne (egzekwowane!) i wysokie wyroki (nie tylko na papierze), a nasi jakoś z kibicami nie potrafią sobie poradzić i wpuszczają na mecze (bo to nie finał ekstraklasy tylko puchar Polski ) ŻENUA.....

KONSEKWENCJA I JESZCZE RAZ KONSEKWENCJA!

Jako dziecko byłam świadkiem przemocy psychicznej i fizycznej mojego ojca w stosunku do mojej mamy . W późniejszym okresie tato rzucał także wyzwiska i w moją stronę , bo broniłam mamy . Później udało to nam się przerwać . Rodzice byli nawet dość zgodnym małżeństwem . Urazu do swojego ś.p . już taty nie mam . Pozostał mi jednak uraz do alkoholu . Osoby nietrzeźwe omijam z daleka . Długo też byłam samotna bo mężczyźni , którzy wg. mnie pili więcej niż powinni nie byli brani przeze mnie pod uwagę i zrywałam znajomość ....

Kochani, minęły już ponad 2 miesiace, a sprawa dotycząca pobicia mojego rodzeństwa nadal nie drgnęła... Co więcej, to oni zostali pozwani za...zniszczenie płotu podczas bójki...