Terminu schizofrenia użył po raz pierwszy szwajcarski psychiatra Bleuler w 1911r (schizo - rozszczepiam, phren - rozum, serce). Jest to zaburzenie psychiczne zaliczane do grupy psychoz endogennych. Schizofrenia najczęściej dotyka dorosłych. Istnieją jednak rzadko spotykane odmiany, występujące również wśród dzieci.
Objawy:
Choroba może pojawić się już między 3 a 6 rokiem życia.
Następuje nagła zmiana w postaci przejawianych dziwactw, nieadekwatnego do sytuacji oraz wieku zachowania, przesadnej krnąbrności, czy błazeństwa np.: dziecko może długo stać odwrócone do ściany. Dostrzega się nietakt, bezczelność, drażliwość, a nawet agresję w postępowaniu. Nastrój określa się jako wesołkowaty. Ruchy czy mimika twarzy sprawiają wrażenie fałszywej, wymuszonej pozy czy przesady.
Dziecko zaczyna nagle mieć kłopoty z nauką, wycofuje się z życia towarzyskiego i przestaje się czymkolwiek interesować. Myślenie i koncentracja sprawiają mu duże kłopoty. Niektóre dzieci tracą spontaniczność oraz inicjatywę, są apatyczne i nie okazują emocji. Następuje zobojętnienie i utrata związków uczuciowych z najbliższymi, także z rodzicami. Może też dochodzić do zaburzeń ruchów. Pojawiają się natrętne, nawracające, pozbawione sensu ruchy, np. liczenie na palcach i stany silnego pobudzenia ruchowego (dziecko wykonuje przez długie godziny ruchy obrotowe lub wahadłowe) lub zahamowania ruchowego.
Powinno nas zaniepokoić jeśli dziecko ma kłopoty w odróżnieniu fantazji od rzeczywistości (np. fikcji w telewizji), omamy słuchowe i wzrokowe, wyimaginowani przyjaciele, skrajne nastroje, nieuzasadniony niepokój, napady strachu. Są to dzieci wykazujące normalny rozwój umysłowy, aż do pojawienia się choroby, a często nawet posiadają wybiórcze zdolności czy zainteresowania (dziecko bawi się tylko samochodami lub mapami). Następuje powolny zanik chęci do mówienia, aż do wystąpienia mutyzmu.
Głównym objawem w schizofrenii jest rozpad procesów przetwarzania informacji, rozpad myślenia co w pierwszej kolejności przejawia się w mowie chorego. Zaburzenie toku mowy polega na znacznym rozkojarzeniu mowy. Wypowiedzi wykazują brak logicznego związku między ich dłuższymi fragmentami.
Stopniowo zaburza się nie tylko rozwój psychiczny, ale również intelektualny. Często schorzenie kończy się niezdolnością do normalnego, samodzielnego funkcjonowania.
Nie masz konta? Zaloguj się, aby dzielić się z innymi swoją wiedzą.