Objawy tego kaszlu to głośny, suchy dźwięk przypominający szczekanie psa, któremu towarzyszy utrudnione nabieranie powietrza. Jednak jego rozpoznanie nie jest takie proste. Bardzo często trudno stwierdzić czy kaszel jest suchy czy też mokry.
Kaszel szczekający – przyczyny
Najczęstszą jego przyczyną są choroby krtani, a zwłaszcza jego podgłośniowe zapalenie. W 80% przypadków powoduje go infekcja wirusowa. Obrzęk tkanki łącznej powoduje zwężenie i tak już bardzo wąskich u dzieci dróg oddechowych i zdecydowanie utrudnia to oddychanie. Dodatkowo rozwija się stan zapalny, a powodują to czynniki atmosferyczne, alergiczne oraz anatomiczne. Pogłośniowe zapalenie krtani inaczej nazywane krup dotyczy dzieci między 6 miesiącem a 3 rokiem życia. Inną przyczyną szczekającego kaszlu jest błonica krtani, którą wywołuje bakteria – maczugowiec błonicy oraz wady rozwojowe, kaszel nawykowy, torbiele krtani lub ciało obce.
Kaszel szczekający - objawy
Przed ostrym pogłośniowym zapaleniem krtani nie występują żadne widoczne objawy. Jedynie dziecko może mieć lekki katar. Rozpoczynają się one u dziecka zazwyczaj nagle w porze nocy i narastają, gdy znajduje się ono w pozycji leżącej. Rano dziecko budzi się z kaszlem suchym przypominającym szczekanie oraz świstem wydobywającym się z krtani. Możemy też zauważyć u niego trudności w oddychaniu polegające na wciąganiu międzyżebrzy, poruszanie skrzydełkami nosa oraz duszność wdechową.
Błonica krtani poza szczekającym kaszlem objawia się narastającą chrypką, która może prowadzić do bezgłosu. Obrzęk strun głosowych prowadzi do zwężenia szpary głośni. Przy toksycznej postaci błonicy występuje gorączka, osłabienie, trudności w oddychaniu, sinica oraz świst oddechowy. Zarówno podgłośniowe zapalenie krtani jak i błonica krtani są stanami ostrymi u dzieci, które szybko narastają. Powoduje to zazwyczaj płacz dziecka, który utrudnia oddychanie, przez co objawy są jeszcze bardziej uciążliwe. Dziecko z trudem łapie powietrze i jego stan szybko się pogarsza. Dlatego bardzo ważne, aby dziecko siedziało w wygodnej pozycji, cały czas pod opieką rodziców.
Kaszel szczekający – leczenie
Przy kaszlu szczekającym ważne jest niezwłoczne skontaktowanie się z lekarzem. Pierwsze kroki należy podjąć jak najszybciej, gdyż obrzęk dróg oddechowych może doprowadzić do ich zamknięcia i uduszenia się dziecka. Co w pierwszej kolejności powinniśmy zrobić? Na pewno schłodzić pomieszczenie, w którym jest dziecko przez otworzenie okna. Dzięki ochłodzeniu powietrza, które dziecko wdycha, zmniejsza się obrzęk dróg oddechowych i zmniejszają się dolegliwości. Leczenie szczekającego kaszlu jest uwarunkowane stopniem ciężkości ostrego podgłośniowego zapalenia krtani. Do określenia nasilenia choroby służy specjalna skala. Po wzięciu pod uwagę obecności świstu krtaniowego, sinicy, zaciągania klatki piersiowej, stanu świadomości oraz stopnia trudności wdechu określa się stopień zaawansowania choroby w skali od 1 do 17
- Do 2 pkt oznacza się łagodny krup z obecną lekką chrypką oraz szczekającym kaszlem, bez świstu krtaniowego.
- Od 3 do 5 punktów klasyfikowany jest umiarkowany krup. Charakteryzuje go ledwo słyszalny świst krtaniowy oraz kilka innych symptomów.
- Od 6 do 11 punktów określa się ciężki krup. Występuje wyraźny świst krtaniowy oraz zaciąganie klatki piersiowej.
- 12 i więcej punktów wskazuje na zbliżającą się niewydolność oddechową. Szczekający kaszel. Świst krtaniowy na tym etapie może jeszcze nie być obecny.
Wady rozwojowe krtani należy dokładnie zdiagnozować i w zależności od postawionej diagnozy można je leczyć zachowawczo lub operacyjnie.
W stanach łagodnych leczenie szczekającego kaszlu polega na zwalczaniu objawów. Jest to oddychanie chłodnym i wilgotnym powietrzem, nawadnianie doustne lub dożylne oraz inhalacje roztworem soli fizjologicznej. Rokowanie jest zazwyczaj pomyślne. Po około 24 godzinach od rozpoczęcia leczenia objawy ustępują. Jeśli objawy się utrzymują, należy wdrożyć leczenie glikokortykoidami. Leki te zmniejszają obrzęk okolicy podgłośniowej krtani w ciągu 4–6 godzin.
W ciężkim stanie dziecko należy hospitalizować oraz podać glikokortykoid dożylnie w połączeniu z nebulizacją z adrenaliną. Równocześnie podaje się leki przeciwgorączkowe, uspokajające oraz stosuje się tlenoterapię.
Jeśli stan dziecka jest bardzo poważny i wskazuje na rozwijającą się niewydolność oddechową ratująca może być intubacja dotchawicza i leczenie w oddziale intensywnej terapii.
W przypadku błonicy krtani leczenie musi odbywać się w warunkach szpitalnych. Polega na podaniu choremu antytoksyny (surowicy przeciwbłoniczej) oraz antybiotykoterapii. W przypadku zamknięcia się dróg oddechowych konieczna może być tracheotomia lub intubacja.
ZOBACZ RÓWNIEŻ:
Co dziecku w oskrzelach „gra”?>>
Kaszel - co go wywołuje i jak sobie z nim radzić?>>
