Artykuł promocyjny Opublikowany przez: Redakcja Familie Redakcja 2019-09-23 15:03:17
Autor zdjęcia/źródło: @materiały Partnera artykułu
Jak wspomóc pracę układu immunologicznego?
Układ immunologiczny ma chronić organizm przed zagrożeniem ze strony czynników zewnętrznych, jednak jego sprawność często zależy od wielu czynników, m.in. uwarunkowań genetycznych, płci, wieku, żywienia oraz sprawności fizycznej.
Dziecko rodzi się z niedojrzałym układem odpornościowym, który rozwija się jeszcze przez kilka lat, zanim osiągnie pełną dojrzałość. Przez pierwszy rok życia przeciwciała dostarczane są wraz z mlekiem matki, dopiero po ukończeniu 12. miesiąca życia organizm zaczyna produkować własne przeciwciała. Pełną wydolność osiąga w wieku 4-5 lat. Do tego czasu większość dzieci jest znacznie bardziej podatnych na choroby i przeziębienia niż osoby dorosłe.
Lekarze wyróżniają dwa rodzaje odporności: nabytą (swoista – zaliczają się do niej limfocyty T i B ) oraz wrodzoną (nieswoista – do której zaliczają się fagocyty, leukocyty oraz komórki NK). Jakiekolwiek zakłócenie zarówno w przypadku niedoboru, jak i nadaktywności komórek odpornościowych prowadzą do upośledzenia procesów ochronnych. Działanie odpowiednich komórek odpornościowych uzupełnia aktywność 35 białek, które chronią organizm przed atakiem drobnoustrojów. Do głównych organów układu odpornościowego zalicza się także grasicę, wątrobę, szpik, węzły chłonnej, migdałki, krew oraz śledzionę. Niewątpliwie za budowę odporności u dzieci odpowiada również właściwa błona śluzowa jelit, w której znajdują się mechanizmy odpowiedzialne za wydzielanie komórek immunoglobulin.
W większości przypadków za obniżoną odporność dziecka odpowiedzialne są zaburzenia odporności nabytej, bardzo rzadko problemy z brakiem odporności wrodzonej dotykają małych pacjentów. Problem z odpornością nabytą diagnozuje się za pomocą badań morfologicznych, oznaczenia poziomu immunoglobulin we krwi oraz badań genetycznych:
- Wrodzone defekty odporności występują rzadko i często są niewielkimi, izolowanymi zaburzeniami wymagającymi jedynie obserwacji lub mogą przebiegać bardzo ciężko, powodując ogromne spustoszenie w organizmie. Częstość występowania pierwotnych niedoborów odporności jest niewielka i wynosi 1: 10 000. Wśród nich najgroźniejsze są ciężkie złożone defekty, których efektem niejednokrotnie są śmiertelne infekcje wirusowe, bakteryjne lub grzybicze – wspomina dr n. med. Agnieszka Sobocińska na stronie http://www.hartujmisie.pl/porady/wspomaganie-odpornosci/obnizona-odpornosc-czy-moje-dziecko-choruje-zbyt-czesto-cz-i
Często chorujące dzieci borykają się z obniżeniem nabytej odporności organizmu. Pełna lista zaburzeń i chorób, które wpływają na jej poziom znajduje się na stronie http://www.hartujmisie.pl/porady/wspomaganie-odpornosci/stany-zmniejszonej-odpornosci.
Do czynników negatywnie wpływających na obniżenie odporności dziecka zalicza się niską aktywność fizyczną, stres, nieprawidłową dietę, nadwagę, a także nadwagę i otyłość.
Regularny wysiłek fizyczny wpływa na wytwarzanie cytokin przeciwzapalnych biorących udział w odpowiedzi odpornościowej. Wystarczy zachęcić dziecko do 60 minut wysiłku dziennie – nie musi to być intensywny ruch, wystarczy spacer, gra w piłkę, wspólne wyjście na basen, by poprawić aktywność fizyczną i psychiczną (lepsze funkcje poznawcze i intelektualne), ale także wpłynąć na poprawę stanu zdrowia.
Podobnie działa stres – jego nadmiar wpływa na wytwarzanie adrenaliny, kortyzolu oraz cytokin prozapalnych, co bezpośrednio przekłada się na obniżenie stężenia cytokin przeciwzapalnych. Czym może stresować się małe dziecko? Może negatywnie reagować zarówno na czynniki fizyczne (np. głód, zimno), jak i czynniki psychiczne (frustracja, strach, niechęć, smutek i przygnębienie).
Zrównoważone i zdrowe odżywianie jest kluczowe w przypadku problemów z obniżoną odpornością. Pamiętajmy, że wedle najnowszych zaleceń Narodowego Centrum Edukacji Żywieniowej oraz Światowej Organizacji Zdrowia na pierwszym miejscu piramidy żywieniowej powinien znajdować się codzienny ruch, a zaraz po nim warzywa i owoce (w proporcji 3 porcje warzyw na 1 porcję owoców) o łącznej wadze przynajmniej pół kilograma dziennie. Dorastający maluch powinien codziennie spożywać nabiał oraz pełnoziarniste produkty zbożowe, maksymalnie 2-3 razy tygodniowo spożywać mięso (głównie drobiowe, ze względu na obniżoną zawartość tłuszczu) oraz spożywać tłuszcze roślinne zawierające wielonasycone kwasy zamiast tłuszczów zwierzęcych. Taka zbilansowana dieta pozwala dostarczyć ważnych witamin i pierwiastków w diecie dziecka: witaminy A, E, D, selenu, cynku, żelaza oraz naturalnych przeciwutleniaczy.
Dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym nie powinny w ogóle pić słodzonych napojów, jeść wysoko przetworzonej żywności oraz produktów typu fast food. Zarówno otyłość, jak i niedowaga prowadzą do zaburzeń odporności, dlatego ważne jest, aby utrzymywać prawidłową wagę dziecka.
Krzywdę może wyrządzić nadmierna troska rodzica, który przy drobnej infekcji podaje dziecku antybiotyk zamiast wspomóc proces zdrowienia za pomocą naturalnych środków. Antybiotyki są stosowane jedynie w przypadku infekcji bakteryjnych, zaś większość dzieci cierpi z powodu infekcji wirusowych, których nie leczy się farmakologicznie lecz objawowo.
Aby dziecko mniej chorowało, należy stosować się także do zaleceń kalendarza szczepień obowiązkowych oraz zalecanych zaproponowanych przez lekarza pediatrę.
Jeśli jednak dziecko mimo prawidłowego żywienia, szczepień i regularnej aktywności fizycznej nadal nadmiernie choruje, to wówczas warto skonsultować się z immunologiem, aby zweryfikował przyczyny obniżonej odporności.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Źródła:
Nie masz konta? Zaloguj się, aby pisać swoje własne artykuły.