Autor zdjęcia/źródło: J. K.
Termin „decoupage” pochodzi od francuskiego czasownika „decouper”, co oznacza „ wycinać”.
Decoupage jest techniką zdobienia przedmiotów, najczęściej drewnianych, ale mogą to być też powierzchnie metalowe, szklane, plastikowe lub gliniane. Technika ta polega na przyklejaniu na odpowiednio przygotowaną powierzchnię wzoru wyciętego ze specjalnego papieru ryżowego lub serwetek (technika serwetkowa).
Klasyczny decoupage, który polega na naklejaniu wzoru z papieru i pokryciu go wieloma warstwami lakieru, tak, aby wtopił się i nie był wyczuwalny przy dotknięciu. W ten sposób przypomina namalowany motyw.
Do techniki decoupage stosuje się materiały, które zazwyczaj są dostępne w każdym gospodarstwie domowym. Ozdobić możemy tekturowe pudełka, drewniane skrzynki i ramki do zdjęć, metalowe świeczniki i konewki, gliniane lub plastikowe doniczki, a nawet świeczki .
Motywy do nanoszenia na przedmioty są precyzyjnie wycięte lub wyrwane z serwetek papierowych, ozdobnego papieru, gazet i magazynów, wydruków komputerowych (przy tym polecam drukarkę laserową).
Podstawowe narzędzia to: nożyczki, nóż do tapet, żyletka, pędzle, a także gąbka kuchenna, waciki i patyczki kosmetyczne, chusteczki jednorazowe.
Do przyklejania służy klej typu wikol lub białko jajka. Do malowania powierzchni niezbędna jest farba akrylowa. Na koniec zawsze lakierujemy, kilka lub nawet kilkanaście razy.
Obecnie dostępnych jest na rynku wiele przyborów i materiałów produkowanych z myślą o osobach tworzących techniką decoupage. Powstały różne odmiany tej techniki. Można kupić gotowe przedmioty przygotowane specjalnie do ozdabiania, specjalistyczne kleje, farby i lakiery, a także media pozwalające postarzyć dany przedmiot np. przez stworzenie na nim charakterystycznych pęknięć.
Postarzające pęknięcia, które uzyskujemy używając specjalnych preparatów (crackle/krakelierlack dzielą się na:
Jednoskładnikowe - dzięki którym uzyskujemy dwukolorowe pęknięcia. Polecane są szczególnie osobom zaczynającym swoją przygodę z decoupage, ponieważ są łatwiejsze w stosowaniu niż preparaty dwuskładnikowe.
Dwuskładnikowe - do osiągnięcia przeźroczystych pęknięć (efekt popękanej porcelany), które potem wypełniamy specjalnym proszkiem koloryzującym (porporina) lub farbą olejną.
