Autor zdjęcia/źródło: Photoxpress.com
autor: Dariusz Poniewozik - psychoterapeuta i ekspert Familie.pl - ZADAJ MU PYTANIE
Techniki odczytywania dziecięcych prac spokojnie mogą zostać wykonane za pomocą ołówka, węgla czy też kredki. Można również wprowadzić kolor do powyższych. Rysowanie jednym kolorem daje badaczowi przejrzystość i klarowność analizowanego dzieła natomiast wprowadzenie koloru może wprowadzić dodatkowe informacje o stanie emocjonalnym badanego.
Wprowadzenie koloru może również wpłynąć negatywnie na stan uczuciowy rysującego i rozproszyć jego uwagę. Często dzieci używają wielu kolorów w swoich spontanicznych rysunkach. I jeżeli dziecko coś narysowało i informuje nas że to jest rodzina a cały ten obrazek jest w ciemnej tonacji (czerń, brąz, granat) to możemy się domyślać, że postrzeganie rodziny jest raczej smutne a dziecko może przejawiać zaburzenia depresyjne.
Natomiast przesadne używanie czerwieni w rysunkach często wiązane jest z przeżywana agresją. Nadmierna ilość różnorodnych, jaskrawych barw sugeruje możliwość tendencji maniakalnych. Jeśli zaś na rysunkach pojawiają się wciąż jasne, ledwo widoczne kolory, istnieje prawdopodobieństwo, że ich autor próbuje ukryć swoje prawdziwe przeżycia.
Dodam jeszcze że interpretacja kolorystyki to tylko hipotezy wywodzące się z klinicznego doświadczenia i wyłącznie ten jeden wskaźnik jakim jest barwa nie może stanowić podstawy dla formalnej diagnozy.
Rodzice zaniepokojeni zachowaniem swojego dziecka powinni zgłosić się do specjalisty celem oceny aktualnego stanu zdrowia swojej pociechy. Nie mniej jednak każdy z opiekunów ma oczywiście tą możliwość przyjrzenia się i na swój sposób zinterpretowania dziecięcego rysunku.
W tym celu przybliżyłem najczęściej stosowane procedury rysowania dostarczające najwięcej informacji diagnostycznych. Proszę jednak pamiętać, że dokładnym zbadaniem zajmuje się klinicysta psycholog.
Co o Twoim dziecku mówi jego rysunek?
Test rysunkowy Goodenough – Harrisa
