AFAZJA

Mowę można utracić w wyniku uszkodzenia mózgu, wtedy mamy do czynienia z afzją. Takie osoby wymagają wielopłaszczyznowej opieki, dlatego, że mają problemy z mówieniem, pisaniem, czytaniem i co jest bardzo ważne w życiu rozumieniem innych ludzi. Mają kłopoty z precyzowaniem czasu, określeniem przestrzeni oraz rozpoznawaniem przedmiotów.

Afazja pojawia się często wskutek powypadkowego urazu lewej strony czaszki, czy rozwijającym się guzem, lub udaru (np.: wylew).

Problemy tego rodzaju dotyczą osób w różnym wieku. Udary mózgu nasilają się jednak najczęściej u mężczyzn w wieku 55 – 65 lat.

Osoby z tym zaburzeniem mowy należy traktować naturalnie tzn. bez większych zmian, takie osoby powinny udzielać się towarzysko, nie powinny czuć się innymi ludźmi. Należy stwarzać okazje, w których chory ma możliwość kontaktu językowego z otoczeniem. Osoby bliskie choremu powinny być wyrozumiałe, wspierać i zadbać o rehabilitację. Należy stworzyć warunki do aktywnego udziału w terapii mowy, oraz przestrzegać zaleceń terapeutów i lekarzy. Należy tak kierować i pomagać, aby chory sam sobie mógł pomóc. 

Afazja u dzieci różni się od afazji występującej u dorosłych. „Uszkodzenie korowych struktur nerwowych u dzieci następuje w okresie nieukończonego rozwoju psychofizycznego i dlatego objawy nie są tak zróżnicowane jak u dorosłych; zaburzeniom nadawania mowy towarzyszą często zaburzenia w odbiorze mowy i odwrotnie. Zaburzenia zależą od wieku dziecka, od stadium rozwojowego jego mowy i od stopnia przyswojenia umiejętności pisania i czytania.” 

Uszkodzenie mózgu spowodowane są np.: urazem czaszki, chorobami zakaźnymi, przez nowotwór, dur, zapalenie opon mózgowych.

U dzieci odróżnia się afazję percepcyjną – utrata umiejętności rozróżniania kompleksów dźwięków mowy, zaburzona bywa mowa spontaniczna. Afazję ekspresywną – zła wymowa przypominająca dyslalię.