Czy lubicie zdrabnianie imion?

No ja też lubię,jak ktoś mówi na mnie Żanka,Żanuś itd,....Nie lubię tylko zdrobnień od obcych mi osób....Ale tak to ok.

Poprostu Kamila.Na Kamilkę itp.jestem za stara hehhehe.

....my na naszą synową Kamillę mówimy Kama...

Zależy kto to robi

nie znoszę zdrabniania imion ;(

Imię swoje lubię,ale jak słyszę "ANNO" lub "ANKA" to krew się we mnie gotuje Zazwyczaj przedstawiam się Ania i tak też lubię,gdy ktoś do mnie mówi ....

zdrobnienie mojego imienia mi nie przeszkadza ale wole jednak Milena Mila

nie mam nic przeciwko zdrabianiu imion, jeśli robi się to w odpowiedni sposób oraz w stosunku do odpowiednich osób. naturalnym jest iż do dziecka nie będziemy się zwracać pełnią imienia (np. Stanisławie, Katarzyno) a użyjemy stosownego zdrobnienia (Stasiu, Kasiu). zdrobnić możemy rónież imię naszych rodziców, rodzeństwa, dziadków, przyjaciól, bliskich (np. mówiąc dziecku: jedziemy na kawę do babci Zosi, do cioci Ani). w moim zakładzie pracy zwracało się do szefostwa zdrobnionymimieniem nawet, taka niepisana zasada obowiązywała, co wpływało na lepszą atmosferę w pracy, łatwiej też było z przełożonym porozmawiać o problemach (np. pani Alu, panie Tomku). nie wyobrażam sobie natomias, abym mogła zdrobnić imię głowy kościoła, głowy państa, polityków. owszem - są to ludzie tacy jak my, jednakże pełnią wysoce odpowiedzialne stanowiska, często z namaszczenia społeczeństwa. drażni mnie więc, gdy ktoś mówi o papieżu "Benek", a o kandydatach na prezydenta "Jarek" i "Bronek".  nie piliśmy z nimi piwa, nie spoufalajmy się. okażmy należny im szacunek.

A ja uwielbiam na Ciebie mówić Monia :)))

Poza tym zdrabnianiem przesadnym to nie mam nic przeciwko jak się do mnie mówi Kasia, Kaśka, Kasiek, Kasik... Katarzyna jakieś takie dla starej baby jest :)

Od zawsze zwracano się do mnie zdrobiale "Iza" zamiast "Izabella". Nie znoszę natomiast gdy ktoś mówi do mnie "Izuś" a do szału doprowadza mnie "Izulko". Niedawno toczyłam walkę z prababcią Stasia - która nazywala go "Stasiulek". W końcu nie wytrzymałam i zapytałam czy chciałaby aby zwaracano się do niej "Zosiulek". I w ten sposób bitwę wygrałam :)

Otóż to, jak bliscy znajomi - Halinka, ewentualnie Ulinka, nie lubię jak mówią do mnie Halina. W innych sytuacjach: pani Halino.

...a czy do znajomego, młodego księdza wypada powiedzieć: księże Krzysiu...wydaje mi się, że "księże Krzysztofie" brzmi lepiej i poważniej...

mój mąż tak zdrabniał moje imię, że z Agnieszki przez Agusię ..stałam się Guśką tak to się przyjeło, że prawie wszyscy tak na mnie mówią a ja to lubię:-)

Nie mam nic przeciwko zdrabnianiu... co więcej, namiętnie zdrobnienia stosuję w stosunku do ludzi, których darzę sympatią.

Ja lubię pełne imiona, zwłaszcza swoje :-) Wszyscy w pracy już się do tego też przyzwyczaili :-)

A do mnie nikt nie mówi pełnym imieniem... Jestem Ola dla rodziny, znajomych, nawet dla obcych osób na ogół. A czasem żałuję, bo Aleksandra to przecież ładne imię, tylko jakos sie przyjęło to zdrobnienie Ola i już. Nawet córeczka się denerwuje, gdy mówię, ze ja mam na imię Aleksandra i stwierdza: Nie ty jesteś Ola!

Do córki mowię często Julia, ale zdrobnień tez używam: Juluś, Julka, Julcia.

i zależy w jakiej sytuacji.  Mój nick to tak naprawdę zmyłka;-)

To tak jak mój