Rodzeństwo - Forum

mam 3 braci i siostre

Ja chyba jakaś inna jestem. Zawsze marzyłam nie o zabawkach, czy nowych ubraniach a o wielkiej rodzinie. Zawsze wtedy jest wesoło, gdy jest się dzieckiem. Później każde Boże Narodzenie to taki piękny czas a wiadomo im więcej osób, tym cieplej...

Nie mówię, że zawsze jest pięknie i kolorowo! Nie jest. Zdążyłam się już przekonać o tym, że z rodziną to najlepiej tylko na zdjęciu... Jednak czasami tak sobie gdybam... Gdy dzieci opuszczą gniazdko, przyjaciele i znajomi będą zajęci swoimi sprawami - to kto nam zostanie?

Mam jedną siostrę

Rodziny się nie wybiera , to stara mądrość.
Ja niczego darmo nie dostałem , wszystko musiałem zdobyć sam .  Więc potrafię docenić ta - czego się dorobiłem,
Rodzina to kłopot wieczne dąsy o to kto co dostał czy odziedziczył po rodzicach .
Nic od swojego ojca biologicznego w życiu swoim nie dostałem , a nawet to ja pożyczyłem jemu sporą kasę kiedyś tam....mniejsza o to , stać mnie było na ten "GEST"  ..... nawet nie wiem czy żyje.
Jego potomstwo nie raczyło szukać ze mną kontaktu ... więc ! teraz uważam że na to jest za póżno - zresztą po co??
Mnie taka sytuacja pasi..
Starość ?? No to pójdę do "Domu starców" , albo hospicjum ...a co mi tam ..tam też są ludzie .

W Twojej wypowiedzi wyczuwam wielki żal i sarkazm... Nie jestem psychologiem rzecz jasna ale wydaje mi się, że podjąłeś taką linię obrony...

Tak jak napisałeś - rodziny się nie wybiera a najdotkliwiej potrafią skrzywdzić najbliżsi... Krzywdy zadane przez osoby przypadkowe bolą ale szybko się o nich zapomina, natomiast do rodziny pozostaje żal na całe życie.

Mam troszkę racji?

mam dwie siostry

oddam je z checia albo wywioze daleko...

Żal,każdy ma jakiś do kogoś z najbliższej rodizny...z rodizna najlepiej wychodzi się na zdjeciu i to stojac obok na poczatku tak by mozna odciac reszte zdjecia...

Ale czy warto rozpamietywac co kto komu zawinil,ile ma oddac... Skorpionie ja nie dostalam od matki nic, byla fizycznie a nie psychicznie i co z tego powodu mam sie obrazac,urazac itd i miec zalamanie psychicznie? Krzywdy zadane bola przez najblizszych,ale czy nie najlatwiej jest jrzywdzic najblizszych mimo,ze robimy to czesto nieswiadomie-zawsze mozna sobie wytlumaczyc ze oni mnie kochaja i wybacza.

Zycie to nie jest bajka to jest bitwa i trzeba przyjac na klate to co daje-przynajmniej ja wychodze z takiego zalozenia mam teraz swoja rodzine i jestem szczesliwa,nie mam rodzenstwa mowi sie trudno i plynie sie dalej:)

Może nie bardzo pasuje ten wątek, ale postanowiłam podzielić się z Wami pewną refleksją. Od kilku lat interesuję się genealogią mojej rodziny. Tworzę DRZEWO, w którym mam 2337osób ( doszłam do początku XVII wieku ), wiele zdjęć i dokumentów. Ostatnio szukałam aktów USC mojej prababki ze strony mamy. Wyobraźcie sobie, że miała ona 14 dzieci, babka 12 a moja mama "tylko" siedmioro (żyje troje). Dzieci prawie co roku (czasem zdarzała się roczna przerwa). PrzełomXIX/XX wieku i później nie obfitował w "bogactwo i pokój", praca na roli też była ciężka. Wszystkim dzieciom trzeba było "ugospodarować posag". Córki za mąż wychodziły ok.17-19 lat. Z tego co mi opowiadała mama, żyło się ciężko ale wesoło, rodzinnie. Był czas na naukę, czytanie książek (moja mama była molem książkowym) na tańce na wiejskiej zabawie itp... Znacie takie wspomnienia rodziców, dziadków? 

ja mialam 3 rodzenstwa i pasowalo mi :)

ja jestem jedynaczką. Zawsze z tego powodu bardzo cierpiałam ale powtórzyłam ten sam bład i mam jedno dziecko już dorosłe. Moja córka  z kolei nie żałuje, że jest jedna.

oj tak tez znalam chlopca ktory byl jedynakiem i nie dawal mi do domu wracac ....

Mam dwie siostry, jedną o rok starszą, drugą o dwa lata młodszą. Kontakt ze starszą mam znakomity, mieszkamy w takim dwurodzinnym domu z osobnymi wejściami, tzw. "bliniaku", ze wspólnym podwórkiem. Nawet mamy zasadę, że jedna do drugiej wchodzi do domu, nawet nie pukając. Z młodszą siostrą widuję się rzadziej, mieszka wprawdzie niedaleko, ale jednak jest to już odległość która sprawia, że trzeba wsiąść w samochód i pojechać. Relacje z nią mambardzo dobre... ale jednak to już nie to, co ze starszą.

A poza tym jestem chrzesną matką syna starszej siostry (ma jedynaka), oraz najstarszej córki młodszej siostry (ta ma z kolei trzy córki i dwóch synów, a najmłodsza córka ma dwa lata).

fajnie tak obok siebie mieszkac :)

Smutny jest los jedynaka w dzieciństwie, bo nie ma bratniej duszy i na strość, gdy trzeba się zaopiekować starszymi rodzicami.

Nie zawsze wiele dzieci to pomoc i radość. Ja najmłodsza z trójki, mieszkałam i opiekowałam się rodzicami do końca. Brat został na gospodarstwie i niezbyt interesował się rodzicami. Siostra mieszkała w tym samym mieście, wpadła po pracy na pół godzinki, przyniosła ojcu (mama wcześniej zmarła) drożdżóweczkę, dowiedziała się, ze ojciec głodny (obiad był godzinę wcześniej a ojciec miał już demencję - i nie mam do niego żalu) ale do siostry mam. Siostra ma 2 córki, które mieszkają w Wwie i Emiratach i rzadko ją odwiedzają. Mnie został tylko syn, też poza domem ale powiedział, ze sie mną zajmie jak zniedołężnieję (jak przyszła żona pozwoli!?). Tak, że różnie w rodzinach współczesnych bywa. 

oj bardzo dlatego moj synek nie bedzie jedynakiem ;)

Mam siostrę:)

I bardzo dobrze, ja już się bałam, że tak będzie u córki i  Oliwcia będzie jedynaczką a teraz to jestem już spokojna...

Racja, czasami nie ważne jest ile ma się rodzeństwa. Liczy się jakość. Nigdy nie wiemy, jak to naprawdę będzie z nami. Ja opiekowałam się swoimi rodzicami do końca, ale czy moja córka zaopiekuje się mną, nie wiem. Bardzo dobry z niej człowiek, ale ma dużo swoich spraw i problemów.

jedynaki strasznie sie mecza same ;)