Perfekcjonizm, dokładność, rzetelność a wartościowanie siebie - Forum

Ja chyba zaprogramowana jestem na totalny chaos, ale ten chaos zaczyna mnie totalnie dobijać. Wolałabym poukładane życie, spokojne, uporządkowane, ale nie potrafię tak

Ja mam tak ze chaos rządzi mną a ja chaosem.

Teoretycznie jeśli chaos nam przeszkadza to jesteśmy w stanie pozmieniać choć część przyzwyczajeń na rzecz zorganizowania życia. Choćby zakup pudełek które uporządkują dokumenty itp. Może dobrze jest zacząć od rzeczy drobnych niewielkich, na które zazwyczaj nie zwraca się uwagi i o których później się zapomni, a które mimo wszystko po zmianie pozostaną uporządkowane, wtedy taki sukces by nas naprawdę ucieszył i pomógł kolejnym zmianom?

To tylko przypuszczenie ale może warto spróbować?

Eh, ja mam ciągoty do perfekcjonizmu, lubię mieć wszystko poukładane w swoich określonych miejscach, ale staram się często odpuszczać. Szczególnei jeśli chodzi o porządek w pokoju moich córeczek. Widzę, że się bardzo starają, szczególnie Ala i nawet jak coś poukłada nie tak jak ja bym to zrobiła, to już nie zwracam jej na to uwagi. Każdy ma prawo do organizowania swojej przestrzeni życiowej. Nie ma co się katować drobiazgami.

Ja również jestem panną. Jestem bardzo wymagająca, pedantyczna, bardzo krytyczna..

przyznaję,że kiedyś miałam problem z tym,by nie poprawić po dziecku :( zrozumiałam właśnie,że jeśli ono chce,by w jego pokoju dana zabawka leżała właśnie to to ma do tego prawo.

Szczerze mówiąc, to jak układa rzeczy Dośka mi nie przeszkadza (oczywiście ona najchętniej wszystko by dała na jeden stos) jedyna kwestia z jaką jej wchodzę że tak powiem w paradę to porządek w ubraniach i książkach, ale widzę że i jej odkładanie ubrań tak posegregowanych pasuje więc na tej formie kontaktu pozostajemy.

Myślę, że sporo zależy od kwestii dogadania się...

Kiedyś jednak "porządek" zrobiła córka Grześka - ojjj długo nie mogłyśmy z Dośką pewnych rzeczy odnaleźć... i w tym przypadku szczerze mówiąc nie wiem co mam powiedzieć, myśleć, jak się zachować...?

Życiowo jestem raczej spontaniczna, ale pożądek lubię mieć. Wkurza mnie jak tak za każdym muszę chodzić i poprawiać.Ale jak ma się większą rodzinkę to dosyć trudno wszystko w ryzach utrzymać. Staram się wyrzucać niepotrzebne rzeczy, nie trzymać niepotrzebnych kamotów. Łatwiej udaje się nad tym wszystkim zapanować.

Ja z tych dokładnych, rzetelnych nie chwaląc się... U mnie wszystko musi mieć swoje miejsce, poukładane, na stole nic, w zlewie tak samo itd. ... Dzieciaki moje trochę za to miały się ze mną ale córka teraz mi za to dziękuje bo widząc co u niektórych koleżanek się dzieje to cieszy się, ze swojego podejścia do porządków... I Oliwcia też ma już zadatki na "porządnisię"...

To zupełnie tak jak ja;-).Może wodniki tak mają he,he.Nie przeszkadza mi to jednak na spontaniczność w życiu:-).Jestem szalona i nieprzywidywalna i lubię to w sobie,podobnie jak swoje zamiłowanie do porządków:-)

Mnie się wydaje, że z wiekiem tracę tą nutkę spontaniczności, że kiedyś byłam bardziej szalona, a teraz to jakbym się do własnej mamy upodobniała - nie żebym miała oto pretensje (kiedyś tak - kiedyś strasznie mnie jej wręcz wojskowy porządek złościł teraz bardziej ją rozumiem), ale czasem brak mi takiego szaleństwa ni stąd ni z owąd, ale przy swoim małym szczęściu wszystko muszę planować...

Jeżeli chodzi o dokumenty to ostatnio ten patent zastosowałam i sprawdza się:)

Ogólnie chodzi mi też o całe życie. Nigdy nie wiem, czego chcę, wszystko wali mi się na głowę, wszystko wydaje się trudne i tak strasznie niepoukładane. Jak takie puzzle, każdy z innego pudełka:-/

Każdy jest inny - jeden spontaniczny, drugi nie i to jest fajne, że się różnimy :) Nie ma sensu zmieniać siebie na siłę.

Ja nie mogę powiedzieć, że jestem perfekcjonistką, bo pozwalam sobie na lenistwo czy spontny, ale jak na czymś mi naprawdę zależy, wkładam w to całe serce.

jestem raczej zorganizowana. I porządnicka...I często jest tak, że wkórza mnie nawet mały bałagan. Niecierpie tego. Najlepiej mi, jak każda rzecz ma swoje miejsce.

Lubie porządek i tego wymagam od domowników;) Ale czasem jest tak, że i leń mnie trzyma, więc czasem sobie odpuszczam sprzątanie, czy pranie i mam wszystko w nosie;)

No i jestem lwem.

Lwy są najfajniesze!!!

Czasem jak się śmieję z Grześkiem to mówię że ja też jestem spod znaku Lwa bo urodziłam się 2 tyg po terminie hihihih

Dzięki:)) Tylko, że lwy mają to do siebie, że czasem ciężko z nimi wytrzymać:)

Zależy komu ;) Ja zauważyłam że dwójka moich najlepsiejszych przyjaciół (w tym Grzesiek) jest spod znaku Lwa i tak z takimi osobnikami najlepiej się dogaduję ;)

Poza tym skoro Ty uważasz że z Lwem jest ciężko wytrzymać to sobie pomyśl jak co poniektórym musi być ciężko ze mną

I ja lew:)

Dużo nas, tzn lwów się zrobiło:)

Dokładnie, dlatego przestałam poprawiać:)