Nasze życie towarzyskie. - Forum

Zależy od humoru i dnia. Czasami wręcz wskazane jest abym nikogo nie widziala, a czasami mam ochotę zabawić się :)

Mamy tylko kilku znajomych,ale dobrych można porozmawiać z nimi dosłownie o wszystkim.Nie ma tematów TABU.

Oni mieszkają w Dani więc spotykamy się trzy-cztery razy w roku.Zawsze idziemy na dużą pizze do ulubionego baru.Mąż spedził z nimi wiekszość swojego dzieciństwa.

U mnie istnieje zasada:

Lepiej mieć kilku znajomych,ale dobrych i zaufanych niż takich pseudo przyjaciół.

My z Mężem obydwoje jesteśmy domatorami i rzadko wychodzimy "na miasto". Kiedyś było inaczej :) Chyba sie zestarzeliśmy Lubimy oglądać filmy, często też jeździmy do kina - to nasza ulubiona rozrywka.

Właściwie nie istnieje. Kiedyś brylowałam na salonach;) Kiedyś każdy weekend spędzałam w pubach i barach. Miałam mnóstwo znajomych. Potem nagle przestało mi to byc potrzebne.
Dziś mam kilkoro znajomych- możemy się nie widzieć rok a jak się spotykamy to tak jakbyśmy się widzieli wczoraj.
Do zwierzeń mam Centa;)
Ogólnie moje życie towarzyskie jest w chwili obecnej szczątkowe ale nie brakuje mi go teraz:)

Zycie towarzyskie u mnie kwitnie...szczegolnie w pracy, bo przacuje w wiekszosci z mlodymi ludzmi...jesli chodzi o wypady na imprezy to mam sprawdzone grono znajomych...mam tez takich z ktorymi spotykamy sie w domu czy chodzimy do kina...a wszystko zalezy od natroju i ilosci wolnego czasu :) Ale tak jak napisala Aluna, mam tez dni w ktorych chce byc sama ze soba i dla siebie :)

do zwierzeń mam męża taka prawda.

od czasu,gdy pojawiły się dzieci wyjścia z domu ograniczyły się do tych związanych z jakimiś uroczystościami,okazjami. zdarzają się wypady do kina,ale we dwoje. większość znajomych ma dzieci i ciężko się zgrać. częściej wpadają do nas na kawę

Na pewno mój czas jest teraz inaczej zapełniony niz w tym magicznym "kiedyś". Mam jednak sprawdzonych fantastycznych znajomych takich z archaicznych czasów LO, z którymi potrafimy skrzyknąć się na krótkie spotkanie pod wpływem impulsu i konkretnego telefonu:) I mamy też z mężem naszą wspólną, kochaną ekipę  z czasów studenckich, z którą reaktywujemy się trochę rzadziej, bo mieszkamy niestety w innych częściach kraju. Fantastyczne chwile. A w zwykłej codzienności nasz dom też nie jest zamknięty dla tych, którzy chcą np. wpaść na kawę;) 

Myślę, że życie towarzyskie potrzebne jest każdemu z nas i czasem zazdroszczę mojemu partnerowi, że ma bardzo duże grono znajomych, ( moje grono znajomych jest nieliczne) z którymi często spotyka się, a przekonałam się o tym zwłaszcza teraz będąc na Sylwestrze, to niesamowite, że ludzie mają tak ogromne wręcz poczucie humoru,  przy moim okrągłym stoliku było 6 par - jedna osoba potrafiła rozbawić całe towarzystwo- dosłownie wszyscy pękaliśmy ze śmiechu, prawda, taka, że gdyby nie znajomi mojego partnera to pewnie siedzielibyśmy  w domu w Sylwestra, a jednak Oni zachęcili nas na bal sylwestrowy, a zwłaszcza mnie i przyznam, że to był mój najlepszy Sylwester jaki do tej pory miałam tańce do 6 nad ranem :).

Myślę, że przebywając większość czasu w domu zatracamy się i uciekamy od życia towarzyskiego , a to wcale nie jest dobre, bo zamykamy się w sobie i stajemy się poważniejsi, widzę to po sobie. Internet stał się częścią każdego z nas a tak naprawdę to zabijacz czasu  . Podziwiam ludzi, którzy potrafią całymi dniami siedzieć przed internetem, ale co z życiem realnym?... kiedyś możemy potrzebować pomocy z zewnątrz, a internet nam w tym nie pomoże . Dlatego wolę mieć jak największe grono znajomych z "zewnątrz" i postaram się, aby moje grono znajomych powiększyło się na maksa :).

Hm... Jakoś nie czuję się nieszczęśliwa z powodu dość mizernego życia towarzyskiego, jakie prowadzę... Ślubny też nie rwie się do takiej formy spędzania czasu... Mam wypróbowanych przyjaciół i to mi wystarcza... Zresztą praca umożliwia mi szerokie kontakty międzyludzkie co nie czyni ze mnie dzikusa... :))))) I jakoś dobrze mi w gronie książek, których ciągłe pochłanianie wręcz, poszerze moje horyzonty...

Moje życie towarzyskie to nasza rodzinka i nasi swaci... ale mi to w zupełności wystarcza... Oboje z mężem jesteśmy domatorami i jest z tym nam bardzo dobrze. Latem działeczka dopełnia nasze sielankowe życie towarzyskie...

Dusza towarzystwa ze mnie zadna, raczej cichy obserwator, wiec i zycie towarzyskie praktycznie nie istnieje, tym bardziej teraz, kiedy mieszkam za granica i nie mam zadnych swoich znajomych.

Ja lubię posiedzieć w barze ze znajomymi lub jednym znajomym. Nie liczy się ilość w tym wypadku.

Zycie towarzyskie to dla mnie też wyjście na basen czy na jogę, zawsze można z kogoś spotkać ;)

Nasze życie towarzyskie to jest podobnie jak u Oliwki Rodzinka i paru znajomych ale zazwyczaj większość czasu spędzamy w domku......

Ja też wolę spędzać czas z mężem i dzieckiem. Czasami zdarza się że spotkamy się z jakimiś znajomymi, ale jakoś mi do tego nie tęskno. Zresztą w domu ostatnio jest taka sytuacja, że czasu na wyjścia nie ma...

Mialam kilku przyjaciol  ale z czasem sie wykruszyli Bylo fajnie do momentu kiedy zaczelam miec problemy Teraz do pogadania i towarzystwa wystacza mi sasiadka ...poplotkujemy wypijemy piwko ...i jest OK!!!

jesli  życie towarzyskie ma wiązać się z jakąś stałą regularnością, systematycznością i specjalną organizacją, to chyba w tym przypadku nie łapię sie tutaj:)  Po prostu lubię raz na jakiś czas spotkać się kameralnie z grupką ludzi, z którymi znamy się od lat. I to jest fajne, że zawsze mamy o czym rozmawiać mimo tej nieregularności.

U mnie jest podobnie jak u większosci młodych rodziców, choc lepiej niz u niektórych znajomych:) Utrzymuję kontakt ze znajomymi ze szkoły ( w sumie ze wszystkich szkół do których chodziłam:) ). Mam kilka koleżanek, z którymi mniej lub bardziej regularnie sie widuję, sms-uję, pisze maile.

Imprezy to tylko okazjonalnie i to raczej kameralne. W zeszłym roku pierwszy raz od narodzin Julki wyszłam na imprezę na noc:)

Jednak bardziej potrzebuje zwykłego pogadania, posiedzenia ze znajomymi, pośmiania sie, niz głosnych imprez i to staram sie sobie w miarę mozliwosći zapewniać:)

Mnie czasem brakuje czasu tylko dla siebie - nie wychodzenia z mieszkania, nie przyjmowania nikogo.


Niemal codziennie po pracy albo mam gości(a) albo gdzieś wychodzę... Lubię to, bo lubię spotkania z ludźmi.

Czasami brakuje mi czasu tylko dla siebie - prywatności, intymności, samotności. Czterech ścian, gdzie mogę się zamknąć tylko ze sobą. Lubię swoje towarzystwo - i czasem chciałabym mieć siebie tylko dla siebie.

Tylko ten, co zatroszczy się o siebie, może siebie dać innym. A nie zawsze jest u mnie ta równowaga.

Widzę, że u mnie jest podobnie.

Przy pracy i dwójce dzieci strasznie brakuje czasu wolnego na jakiekolwiek spotkania. Jak przyjdzie weekend, to już nie mam ochoty na wyjście, ale raz w miesiącu spotykam się z moimi dwiema szalonymi przyjaciółkami ( trzymamy się razem od szkoły podstawowej). Jestem osobą, która lubi sobie pogadać:) Więc albo dzwonimy często, albo piszemy maile.

Mój małzonek bardzo dużo pracuje a ja również nabiegam się od rana do wieczora i częcto nie chce nam się ruszać z domu ale znajomi licznie nas odwiedzają i zawsze znajdą u mnie kawke ,herbatkę i ciasteczko.Fajnie jest latem bo mamy ogród i wtedy grilujemy !!