W okresie Halloween, Święta Zmarłych i Zaduszek, ludzie zwracają większą uwagę na kontakty z duchami, najczęściej osób zmarłych.
Czy duchy rzeczywiście istnieją? Jeśli tak, to szkodzą czy pomagają? Czy w ogóle należy kontaktować się z dziedziną duchową? Warto nad tym się zastanowić rozważając kilka poniższych rzeczywistych przykładów.
Afryka, Sierra Leone. Opowiada Dauda:
„Kiedy jeszcze byłem chłopcem, moja rodzina pokłóciła się z drugą rodziną o kawałek ziemi. Obie twierdziły, że to ich własność. Aby rozstrzygnąć spór, wezwano czarownika. Dał on jednemu z mężczyzn lustro, a potem narzucił na niego białą płachtę. Po chwili mężczyzna ów zaczął się trząść i pocić. Patrząc w lustro, zawołał: ‚Widzę zbliżającego się starca! Ma na sobie białą szatę. Jest wysoki, stary, siwy i idzie lekko przygarbiony’.
„Opisywał mojego dziadka! Następnie wpadł w histerię i zaczął wykrzykiwać: ‚Jeżeli mi nie wierzycie, chodźcie i zobaczcie sami!’ Oczywiście nikt się nie odważył! Czarownik uspokoił go, kropiąc magiczną miksturą z liści i wody, trzymaną w naczyniu z tykwy.
„Przemawiając za pośrednictwem mężczyzny z lustrem, ‚dziadek’ oświadczył, że ziemia należy do naszej rodziny. Mojej babce powiedział, iż może bez obaw uprawiać pole. Druga rodzina uznała to orzeczenie. Spór został rozstrzygnięty”.
USA, opowiedziała Marilynn:
Wypadki potoczyły się błyskawicznie. Marilynn zamyśliła się głęboko, zapominając o otaczającym ją świecie, i weszła na tory kolejowe. Nagle usłyszała głośny turkot. Podniosła wzrok i zobaczyła jadący wprost na nią pociąg! Zamarła ze strachu. Pociąg był tak blisko, że widziała niebieskie oczy i przerażoną twarz maszynisty. Marilynn nigdy nie zapomni tego, co wówczas nastąpiło. „Poczułam, jakby od tyłu popchnął mnie jakiś olbrzym” — powiedziała. „Wyleciałam z torów i upadłam obok na żużel”. Była tylko trochę potłuczona, a gdy wstała i chciała podziękować swemu wybawcy, nie zauważyła nikogo! Jaki wyciągnęła stąd wniosek? „Uratował mnie mój anioł stróż” — oświadczyła. „Któż inny mógłby to zrobić?”
Polska, Warszawa.
Pewien człowiek wracał po 22-ej przez cmentarz z pracy do domu. Nieco wcześniej dołączyła się do niego inna osoba. Wywiązała się rozmowa. „Palisz?” – akurat na cmentarzu zapytała się ta osoba, jednocześnie częstując papierosami. Rozmówca odpowiedział: „Jak byłem na tym świecie, to paliłem”. Tamta osoba wzięła nogi za pas i więcej jej widać nie było.
I na koniec Jana 4: 23,24:
„Niemniej nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi czciciele będą czcić Ojca duchem i prawdą, bo właśnie takich szuka Ojciec, aby go czcili. Bóg jest Duchem, a ci, którzy go czczą, muszą oddawać cześć duchem i prawdą”.
