Konkurs! Co zmalował Twój maluch? - Forum

No właśnie, pojęcie "zmalować coś" może być szeroko rozumiane, np. plastycznie, sytuacyjnie, słownie itp. Mój 3 - letni synek bardzo lubi rysować, czasami przy stoliczku w towarzystwie kredek i bloku rysunkowego, potrafi spędzić sporo czasu, zwłaszcza teraz, gdy jest przeziębiony i ma katar i kaszelek. Zapytał kiedyś skąd to się wzięło. Odpowiedziałam, że w nosku i gardełku szaleją wirusy.

- A co to są wilusy? - zapytał. - To takie małe niewidoczne robaczki - odpowiedziałam. Na co on: - A to paskudne wiluchy.                                                                                 I długo nie myśląc zniknął. Za jakiś czas woła: - Mamo, mamo chodź, no chodź!!! Poszłam i widzę na kartce coś jakby głowy, twarze z róznymi minami, kończynami, pytam więc, co to? Na co Synek: - Wilusy, no nie widzisz? Paskudne wiluchy. Domaluj im szczypawy. Pytam: - Ale gdzie? - No przy rączkach. -Ale po co? Na co Mały: - No przecież szczypią mnie w gardełko.

I tak mamy całą kolekcję paskudnych wiluchów.

Były też malunki słowno - sytuacyjne, np. jedziemy autem, Mały widzi znak drogowy i pyta: Tato, co to za znak? - Uwaga, piesi. - A co to piesi? i zaraz sam sobie odpowiada: - Piesi, to sa pieski i robią tak: HAU !!! HAU !!! 

Kolejna sytuacja: -Mamo, chcę bajkę! - Nie ma teraz bajki. - Mamo, chcę bajkę! - A ja chcę 1000 zl, masz? |- Nie mam nawet złotówki. 

Synek krzyczy z pokoju: - Tato, mam prąd! (majstrował przy lampie), Tata na to: - Nie wolno bo cię prąd kopnie. A Mały: - Kopnie i ucieknie? 

I tak oto Bąbelek zmalował paskudne wiluchy, szczekające znaki drogowe, brak pieniedzy i uciekajacy prąd. 

Mój synek ciągle ma to nowe pomysły.... ostatnio dostał pieniążki żeby kupić sobie loda w szkolnym sklepiku a że jest strasznym łasuchem to kupił sobie odrazu drugiego na następną przerwę a ze nie miał go gdzie schować to włożył do plecaka między książki szczęście że to wychowawczyni zobaczyła bo by był klops.

Co zmalowało moje dziecko? Wzięło się za handel!

Razem z tatą poszła do sklepu na przeciwko kościoła kupić żelkowe dżdżownice i pająki. Potem podzieliła je na małe kawałeczki, by sprzedaż była bardziej owocna. Tata z miną małego chłopca zbudował jej ladę z dwóch desek, i zaczęło się...  wyliczanie cen... i Córa z zapalonym w sprawę Tatą rozpoczęli nielegalny handel w piwnicy bloku nr ... w Piekarach Śląskich. (O zgrozo!).

I pojawiła się Pani Chrzanowska (pozdrawiam!), która ten handel wywęszyła i przegoniła gdzie pieprz rośnie... i tego dużego, dorosłego handlowca też.

Ale Oni mieli ubaw... i z jakim smakiem potem zjedli niesprzedane żelki, aż było im niedobrze... to pewnie wiedzą jedynie oni. :)

A teraz wieczorami wspominają jak nogi odrywali tym słodkim pająkom i przygotowywali je „pod klienta” ... i po cichu wierzą, że kiedyś spełnią swoje marzenie o wspólnym handlu. :-)

... kochane nasze marzenia!

Wracam z córcią z przedszkola, majac nadzieję na relaks przy słodkim deserze a tymczasem wita nas rozbrajająca, nieszczęśliwa mina taty i błękitne oczy bobasa błyskajace z fioletowej oprawy. Mąż gęso tłumaczy się że niby skąd miał wiedzieć że taki brzdąc rozbroi kolorowy długopis i rozetrze tusz na twarzy zamiast tworzyć arcyzieła na papierze. W tym momencie rezolutna czterolatka nie wytrzymała "Tato, pamiętasz jak Ci detektywi rozwiazywali różne zagadki?" kiwanie głową. "No widzisz, oni byli facetami. Więc i Ty mógłbyś jednak czasem pomyśleć!" Tak moja panna uratowała winowajców od kurpiowskieggo gniewu, ale artyska jeszcze długo przypominała ofiarę kałamaża...

zawsze kiedy wracam do domu, a moje dziecko bawi się na podwórku zostawia mi kartkę gdzie jest i co robi :)

a kiedy kartki pod ręką brak :D radzi sobie tak ...

Pewnego dnia szliśmy z trzyletnim synkiem na spacer i gdy zobaczył jakieś Panie, po czterdziestce umalowane i ładnie ubrane. Widziałam uśmiech na twarzy synka i nagle synek powiedział "ale laski", ja się zarumieniłam, Panie odwróciły się i ku mojemu zdziwieniu uśmiechneły się do synka i powiedziały, że bardzo im miło.

Kolejny raz taki uśmiech zobaczyłam u synka jak byliśmy w kościele i Pani wracała od ołtarza. Zacisnełam zęby i pomyślałam tylko nie tu i nie teraz i udało się synek nie powiedział tego na głos, ale mi na ucho "ALe laska poszła".

Piotruś lubi jeżdzić z nami w góry i pokonywać wędrówki. Często maluje góry i wie, że jak podrośnie to wybierze się z nami na Giewont. Lubi też pomagać w kuchni. Pewnego razu lepiliśmy razem pierogi z truskawkami, to znaczy ja lepiłam a on podawał truskawki. W pewnym momencie zadzwonił domofon, okazało się, że to listonosz. Nim otworzyłam i poczekałem na listonosza minęła chwila. Wróciłam do kuchni i to co zobaczyłam najpierw wprawiło mnie w wielką złość, bo Piotruś posklejał wszystkie pierogi w wielką górę i mówi: zobacz jaką ulepiłem górę Giewont! Potem roześmiałam się ale pierogi nie były już do uratowania,

A mój syn dosłownie często coś zmaluje,

jak tylko kredki złapie to wenę czuje.

Podbieram mu czasami do pracy jego dzieła

i cała ma tablica rysunkami już się opięła!;)

Aktualnie ma Maksymilian lat siedem,

ale z tych rysunków jego ma ze cztery lata nie jeden!

A teraz kilku bohaterów zaprezentuję,

choć nie wszystkich rozszyfruję.

A więc na mej tablicy spotkać możemy:

diabła w piekle, jeśli chcemy!;)

Ogra widzimy też zielonego

i rekina strasznego!;)

Gandalfa i króla Goblinów z Hobbita,

kilka smoków też mnie wita!;)

A jak się dobrze przyjrzymy,

to króla Popiela z myszami ujrzymy!:)

Śmierć, jak widać, znów się pojawiła,

z diabłem do kompletu to zła siła!;)

Nawet walkę wampirów widzimy z wilkołakami,

w związku ze Zmierzchu cyklu częściami;).

No i wiele innych postaci,

całego złego świata, wszechświata braci.

Ale uwierzcie mi, z nim wszystko jest OK,

to bardzo pozytywny, mały, grzeczny smok!

Wygląda mi to na lekarza przyszłego,

który do krwi nie czuje wstrętu żadnego!;)

Choć talent naprawdę do rysowania ma niesamowity,

każdy szczegół przez niego jest dokładnie odbity.

Więc sam już nie wiem co będzie z niego,

czy słynny malarz czy kawał lekarza światowego!

Ps. Przy tym malowaniu nic złego nie zmalował,

zawsze wszystko ładnie na miejsce chował.;)

Ps2. Szkoda, że z bliska nie możecie zobaczyć rysunków jego,

bo naprawdę to co on robi z kredkami to jest coś niesamowitego!

Co zmalował mój syn? ..... otóż w moje szare, monotonne życie wniósł wszystkie kolory tęczy. Odkąd jest na świecie moje życie jest kolorowe :)

Więc chodź pomaluj mój świat...

Oto jedna z małych psotek jakie zmalował mi mój maluszek:

Wiosenny poranek.

W końcu od kilku dni mamy rybki. Synek bardzo się uparł, że chce mieć w domku jakieś zwierzątko, więc wybraliśmy rybki (dla wygody). Ale była frajda- oglądanie pływających rybek, dokarmianie... Rybki mieliśmy w akwarium, w którym znajdowała się specjalna grzałka do podgrzewania wody. I właśnie ta nieznośna grzałka. Synek włączył ją na dłuuuuuuuuuuuuuugi okres. Podchodzimy do akwarium, a tutaj biedna pływają do góry brzuszkami. Wygotowały się! I skończyła się nasza przygoda z rybkami.

Jeżeli zaś chodzi o twórczość mojego dziecka. To tak:

• - Pewnego razu mój szkrab dostał się do mojej kosmetyczki i wymalował sobie swoje włosy tuszem do rzęs.
• - Innym razem pisakami zostały wymalowane moje beżowe zasłony w salonie.
• - Zaś jeżeli chodzi o kuchenne inspiracje. To nie zapomnę czekoladowych rączek dobitych na lodówce. A wyszłam tylko na przysłowiową minutkę do łazienki.
• - I to co zapamiętam na długo. Wracam po ciężkim dniu z pracy. Patrzę a przed domem na asfalcie napis: "Mamusiu witamy Cię w domku! Kolacja czeka- Twoi Chłopcy :)", a wkoło przepiękne kwiatuszki, słoneczko i inne bazgroły. Po prostu się wzruszyłam. Oczywiście to była sprawka bardziej mojego męża, ale synek również mu pomagał.

A teraz czas na moją refleksję:

Moje dziecko zmalowało mi w życiu to co najpiękniejsze- PRZEPIĘKNY SCENARIUSZ ŻYCIA wypełniony zabawą i radością. Wiem, że czasami są tutaj i trudy i znoje, ale to mój synek nadaje mi sens życia, jest moim natchnieniem. To dzięki niemu moje życie nabiera barw.

Moi chłopcy to twórcze maluchy :-)
Psoty niezliczone wyczyniają te zuchy,
Dzięki czemu mój świat w niespotykanych barwach się jawi :-)
Jest morze śmiechu i ocean zabawy ;-))
Wyczyniają różne dziwne rzeczy,
Ostatnio zrobili zupe mleczną,w której pływały kotlety...
Cóż,obiad był oryginalny,nie zaprzeczę :-)
Lecz takich takich kochanych smyków nigdzie nie znajdziecie :-)
Piękna ława w kuchni remontu potrzebuje,więc Szymon cierpliwie tłuczkiem w nią postukuje...
Aż piękna tłuczkowa faktura a'la dziura zmienia jej obraz już na zawsze...
Wciąż nie wierzę jak patrzę ;-)
Ciasto z pieprzem-osobliwe!
Odkąd mam dzieci niczemu sie nie dziwie...
Chwila w obłokach bujania i energia rozrabiania
Wypiek mój w niezjadliwy zamienia...
Przy dzieciach nie ma wytchnienia :-)
Jeśli już o radosnej twórczości mowa,
Niech van Gogh,Rembrandt i inny malarz się schowa
Przy technikach malarskaich moich dzieci,
Bo malowanie pastą do zębów,mascarą i fluidem mamy po podłodze
Jest oryginalne,nikt nie zaprzeczy :-)
Potem pozostało już tylko :raz,dwa,trzy..liczyć aż do skutku,
Aż nerwy mnie opuszczą,a czujność wróci,
Bo wiem,że oni nie odpuszczą,mają w zanadrzu moc uciech :-)
Mali spryciarze postanowili zrobić ciasto techniką własną :-)
Bez miski,na podłodze,ale z jajami,wodą,dżemem i jogurtem...
Cóż,takie rozrywki mam w codziennym pakiecie,hurtem.
Mazanie po ścianach-normalka,przecież to takie oczywiste :-)
Kocham te moje smyki,są na wskroś fantastyczne!
Może z tą przepiękną nagrodą coś wyjątkowego zmaluja i
Zew artystyczny niespotykany w sobie poczują :-)
Pozytywny i twórczy nad wyraz,a ja odetchnę..
Bo już troszkę sprzątać mi się nie chce :-)) 


 

Panie i Panowie! Chłopcy i Dziewczęta!

Program rozpocząć czas! Ciekawisia wita Was!

Odwiedziła nas Natala, która nie jedną rzecz zmalowała! Spytam ją o te wybryki, hocki klocki i inne bziki!

Ciekawisia: Natalio, miło Cię gościć w programie!

Natalia: Też się cieszę. Zanim zadasz mi pytanie, to muszę Ci powiedzieć, że ostatnio w domu mam straszne zamieszanie…Wyobraź sobie, że blok mi ocieplają i styropianowe kulki wszędzie latają. I tak ten styropian nęci i kusi, że pomyślałam, jak się nim nie pobawię, to się człowiek udusi!

I normalnie wczoraj, co za szczęście! Co za fart! Styropian sam w me ręce wpadł! Nie wiem, czy Panowie o nim zapomnieli czy me marzenie spełnić chcieli?... Ważne, że go zostawili, tym samym frajdę z zabawy mi uczynili. Odkryłam:

• że chcę mieć kuchnię w bieli
• że naelektryzowany styropian od rąk się nie chce łatwo oddzielić
• że możliwym jest w lecie zrobić zimę…

Nie wiem tylko, dlaczego mama patrząc na moje harce miała kwaśną minę…

Ciekawisia: Tak, to rzeczywiście dość dziwna sprawa…

N.: Podobną minę mama miała, gdy w dużym pokoju dla odprężenia, chwili relaksu i wyciszenia zrobiłam SPA. Właśnie podłogę mama umyła, więc to była doskonała chwila, by masę solną na niej rozłożyć, by na tej masie fasolę położyć i wreszcie swe nogi w tę „miksturę” włożyć! Co za doznania! Niebo! Raj! Tak skakać w masę i z masy to istny szał! I ten szał się mamie udzielił, bo gdy SPA zobaczyła też kilka razy podskoczyła! Nawet za głowę się złapała i słowa „ajajaj moja podłoga!” z siebie wydała!

Ciekawisia: Może jej się nie spodobało, że ona tyle wysiłku w umycie podłogi włożyła a tyś tę podłogę tak szybko ubrudziła?

N.: Myślisz? Może coś by w tym było, tylko że moja mama to szalona babka, której zdarzyła się nie jedna wpadka! Więc żeby tak zaraz z powodu podłogi ambaras robić - to się nie godzi! Co innego gdy podarłam jej nowe pończochy… W tej kwestii mogę ją zrozumieć, bo też się denerwuję gdy w nowych rajstopach taaaaką dziurę wypatruję. Tylko czy to do końca wina moja była? Czy ja te pończochy do szafki włożyłam? Przecież mama dobrze o tym wiedziała, że ja mam manię na punkcie przebierania! I taka sytuacja, że mi się te pończochy spodobały tylko, że one wejść mi na nogi nie chciały! Więc jak się zawzięłam! Jak się nadęłam to nogę włożyłam i dziurę wielkości pięści zrobiłam! W sumie to mama wdzięczna być mi powinna, że ja słabość tych pończoch odkryłam i obciachu sobie dzięki temu nie narobiła!

Ciekawisia: Chciałam jeszcze zapytać o mąkę rozsypaną…

N.: Z chęcią odpowiem, ale innym razem, bo teraz sobie przypomniałam, że wychodząc z domu wodę z wiadra wylałam, bo ciecz nienewtonowską robić miałam… Aj, nie posprzątałam! Biegnę, lecę, bo burę dostanę i wyjdzie na to, że jest ze mnie roztrzepaniec!

Co zmalował mój Maluch?

Otóż taka sytaucja....

Jesteśmy w kuchni, ja i moja córeczka Pola, ja przygotowuję obiad, Pola mi pomaga, tzn. miesza, przesypuje makaron, bawi się "prawdziwymi" garnkami itd. W pewnej chwili nie ma Poli, nie ma, zniknęła mi na chwile z oczu. Szybkie poszukiwania, a że mieszkanie nie jest takie duże, więc biegne z kuchni, jeden pokój - NIE MA, drugi pokój -NIE MA, łazienka - JEST!! Jest Pola! Stoi nad sedesem, ręce w środku muszli, w jednej ręce kredka, w drugiej ręce długopis.

Pytam się: "Co robisz córeczko?",

a Pola na to: "Mieszam Mamo, mieszam" :)

Moje dziewczynki miewają czasami niezwykłe pomysły. O pewnych zdarzeniach dowiemy się z tej opowieści, podanej oczami córki.

Moja zmalowała psa ostatnio. Nieświadomie, bo wie, że nad psem się pastwić nie wolno. Po prostu - obłożyła biszkoptowego labradora różową, lekko wilgotną bibułką. O jak pięknie chwyciło. Co naturalne (sierść), to naturalne. Leon nie z tych, co przeglądaja się w lustrze, więc jakoś to zniósł (schodziło dość długo, przy delikatnej pielęgnacji jakieś półtora tygodnia). Gorzej z jego panem, który miał jakieś traumy w czasie spaceru... 

Plany na dzień dziecka były ustawione. Wycieczka do Krakowa, kino 3D, muzeum lotnictwa i zoo. Obierając wczoraj syna z judo rozmawiam z nim o wyjeździe i słyszę słowa: "Będziesz musiała jechać sama". Oczywiste było moje zdziwienie. Syn zapisał się sam na zawody.Co najlepsze ponad miesiąc temu. Bez konsultacji z Nami. Dziś musiałam poinformować dziadków,że judoka idzie walczyć 31 czerwca:) 

WYNIKI!

IwonkaB

kilerow3

Gratulujemy!

Serdeczna Gratulacje!

Ogólnie mówiąć wszystkie wypowiedzi są świetne! Fajnie się czyta i można się pośmiać.. Nie możliwe sa te nasze dzieciaki