Dziecko - przeszkoda czy motywacja? - Forum

Moje dzieci w niczym mi nie przeszkodziły,ja chyba się urodziłam po to ,żeby wychowywać dzieci,jedni marzą o karierze,a ja zawsze marzyłam o czystym pachnącym ciastem i domowym obiadem domu,o dzieciach w nim biegających,wracających ze szkoły i wiedzących ,że zawsze mama czeka na nie z ciepłym obiadem,myśle sobie Boże jaka ze mnie szczęściara......mam w planach pójść do pracy jak Wiki pójdzie do szkoły,ale czy ktoś zechce taką starą babę,co całe życie siedziała w domu "i nic nie robiła"jak to niektórzy mówią......pożyjemy zobaczymy,czas pokaże,mój żywioł to kuchnia więc w tym kierunku będę coś szukała,jako panienka pracowałam na kuchni kilka lat,także wiem co z czym sie je....

Nigdy nie patrzylam na dziecko, przez pryzmat, przeszkadzania w czymkolwiek, zwlaszcza, ze Liwia byla dzieckiem planowanym, wiec tymbardziej, w czym mialaby mi przeszkadzac? Niektorzy zlosliwi mowia, ze gdyby nie dziecko, moglabym dokonczyc studia a nie zostac tylko przy inzynierze, ale jak dla mnie na wszystko przychodzi czas i kiedys na pewno studia dokoncze. Po wakacjach wracam do pracy, i jakos nie czuje ze to dziecko, przeszkodzilo mi w samym powrocie, bo to wlasciwie my jako rodzice swoim niezdecydowaniem pobytu w kraju czy zagranica, troszke skomplikowalismy sobie zycie. 

Myślę tak samo.

A nawet w moim przypadku dziecko zmotywowało, by dalej się uczyć i zrobiłam to.Gdy byłam w ciąży z Benkiem poszłam na prawo jazdy.Zdałam za 1 razem w 8 miesiącu ciąży.Gdy miał roczek rozpoczęłam studia licencjackie, które skończyłam i rozpoczęłam magisterkę,które niedługo kończę.

Też się boję o pracę ale nigdy, przenigdy nie zmieniłabym tych moich diabełków na inne życie.

będąc w ciąży z Mikim kończyłam licencjat. z Marcelem broniłam mgr,pisałam pracę w ciąży i mając Mikołaja. dałam radę. dziecko nie jest przeszkodą. to raczej wygodna wymówka...

Dziecko to nie przeszkoda. W żadnym wypadku nie potrafiłabym tak do tego podejść. Jeśli macierzyństwo jest świadome, to myślę, ze dziecko to motywacja dla działania, do ulepszania wswzystkiego wokół, porządkowania swoich spraw- właśnie dla dziecka!

zgadzam się z Moniką 

Realizację planów możemy poza tym zawsze przesunąć w czasie , ewentualnie przemodelować je w pewien sposób ale nie skreślać i tłumaczyć wokół, że to z "winy"dziecka . 

Ja będąc w ciąży z Julką kończyłams tudium i obroniłam tytuł technika. Za to w ciąży z Szymkiem zaczęłam pracować :)

Macie sporo racji: dzieci to wygodna wymówka. Trzeba chcieć i umieć przekuć to, co może się wydawać przeszkodą czy niewygodą w dobrą motywację do działania.

Nigdy w niczym mi nie przeszkadzały (może czasem w śnie ;) ).

czery lata temu skończylam technikum, na żadne studia nie poszłam, bo mi się nie chciałao, ale teraz jak mam dziecko coraz bardziej mysle żeby dokształcic się jeszcze, ale powstaje pytanie z kim zostawie dziecko w soboty jak bede musiała iśc do szkoły, no i oczywiście ważne też są koszty uczenia...Moje maleństwo było planowane, niczego bardziej nie pragnęłam jak zostać mama, ale czasem są takie momenty gdzie chciałabym wyjśc gdzieś z mężem, czy do kina czy do jakieś restauracji a nie z kim go zostawić, no niby teoretycznie jest ale jak mają być potem jakieś głupie komentarze to wolę już włączyć telewizje i zamówić pizze...

Ja wczesnie urodzilam Suzke, mialam 19 lat, zdalam mature a w 2011 ukonczylam dwa kierunki studiow zrobilam licencjat ze stosunkow miedzynarodowych i magistra prawa. Takze w moim przypadku nigdy dziecko nie przeszkodzilo mi zrobic kariery. Patrzac z perspektywy czasu nigdy nie zalowalam, ze urodzilam ja bedac nastolatka. 

Miałam iść na studia, ale dowiedziałam się o ciąży. Nie poszłam na studia wtedy. Ale to była świadoma decyzja i nie rezygnowałam z niczego a najzwyczajniej w świecie przesunęłam w czasie. Właśnie skończyłam drugi rok studiów, od września mam zamiar iść do pracy. Gdyby nie Julka i mój mąż napewno nie byłabym tu gdzie jestem i taka jaka jestem. To oni mnie ukształtowali do końca. Szkołę mam zaoczną więc piątki i soboty mnie nie ma w domu. Radzimy sobie jakoś, rodzice czy moi czy męża,a jak są sytuacje podbramkowe to i siostry zostają z Julką:) Mogę liczyć na pomoc i jestem za to wdzięczna im:) a Julka? jest kochana i słodka, mądra z niej dziewczyna.

Jeśli chodzi o tytułowe pytanie to w moim przypadku napewno MOTYWOWAŁO!!

żeby być tu gdzie jestem i zapewnić naszej rodzinie jakąś przyszłość:)

Dzieci to samo szczęście jak  dla mnie. Bez nich nie wyobrażam sobie życia.  Może i nie są  100%  aniołkami ,bo nie ma dnia ,aby czegoś nie nabroili , ale cieszę się ,że są ze mną.. tacy jacy są :) W śnie to rzeczywiście są mistrzami w przeszkadzaniu, ale ja zawsze się pocieszam tym  ,że wiele kobiet , by chciało być  budzone w nocy ,a nie są , bo nie ma kto budzić ... 

Nigdy dzieci nie były przeszkodą. Owszem jest trochę trudniej sie realizowac ale dla chcącego nic trudnego. 

Nigdy w zyciu !! nasz Kuba byl zaplanowany i nigdy nie osmielilabym nawet pomyslec ze moglby byc przeszkoda..!!! NIgdy !! moj najkochanszy synus,taki mamy cycus..:)

Nie mogę powiedzieć, że synek był zaplanowany, bo kłamać nie lubię ;), i nie mogę też powiedzieć, że zaszłam w ciążę w dobrym czasie, bo to też nie prawda,( tylko kiedy jest dziś dobry czas na dziecko?) ale nigdy, nie mogła bym powiedzieć że mi przeszkodził.

Owszem moje życie potoczyło się inaczej niż chciałam, niż planowałam, ale czy inaczej znaczy gorzej?

Mam najważniejszego i najwspanialszego w życiu mężczyznę, który motywuje mnie żebym się ogarnęła , pracuję

(może to co teraz robię nie jest karierą, ale nic straconego), od sierpnia planuję się przeprowadzić ( ale do dziś o tym nie wspominałam, żeby nie zapeszać).

  Po prostu mam dla kogo się starać...a chyba nawet śmiało można powiedzieć że mam dla kogo żyć, czuję się spełniona... a reszta może przyjdzie z czasem.

Często, wbrew pozorom, mając więcej "na głowie" człowiek łatwiej się mobilizuje i łatwiej zwiększa swoją aktywność 

Starsza dwójka nie była planowana, córka pojawiła się jak byłam na 3 roku studiów, starszy syn 2 tygodnie po obronie. Dzieci mnie motywowały, miałam najlepsze oceny na roku i otrzymałam nawet stypendium marszałka województwa, a to wszystko mając małe dziecko :) Z dwójką było już ciężej, ale postanowiłam się dzieciom poświęcić - to moja (a właściwie moja i męża) decyzja. Teraz mam trójeczkę i moje dzieci motywują mnie żeby iść wyżej, starać się, pokazać im że mimo wszystko można :) Ale w takim temacie zawsze należy wspomnieć o osobach, dzięki którym my, jako młode mamy, możemy się nadal realizować - mi bardzo pomogli moi rodzice, za co jestem im niezmiernie wdzięczna.