Trudna decyzja - Forum

Ja odeszłabym.

W sumie to nie piszesz konkretów aby sumiennie odpowiedzieć. Co oznacza bycie samemu jest lżejsze? Czy uważasz że jak zwiążesz się z drugim facetem on tak poprostu zaakceptuje twoje dziecko i raptem z dobroci serca będzie utrzymywał Ciebie i Twoje dziecko? NIE tak nie będzie. Jeżeli facet ma długi to pytam a kto dziś ich nie ma? To znaczy że wszystkie małżeństwa powinny sie rozejść bo wtedy łatwiej. Ale pytam co łatwiej! Wiecie co kobiety? Czasami to żal mi waszej niewiedzy o życiu. Długi można spłacać po mału wspólnymi siłami. Piszesz, że facet był zawsze przy was i to jest ważne. Myślisz że jemu jest łatwo żyć ze świadomością, że nie może sprostać Twoim wymaganiom finansowym i mieć szczęśliwą rodzinę! A Ty co uważasz, że raptem samotna matka z dzieckiem ma takie błogie życie, otóż nie! Może te słowa są brutalne ale cóż............Taka kobieta jest marginesem społecznym życia towarzyskiego, zapomną o tobie koleżanki, skończą się imieniki, urodzinki u koleżanek, bo każda z nich będzi eprzed tobą pilnowac swojego męża, one będą cieszyć się świętami, sylwestrem a ty będziesz sama siedziec w domu i szlochać! Wakacje owszem one będą spędzac z rodzinami a Ty będziesz wyć w poduszkę że ciebie nie ma kto zabrać i czym! Życie samotnej matki to samotność i udręka. A facet zawsze znajdzie sobie drugą i taką która zaakceptuje jego długi. Zaś ty swoje młode lata spędzisz na samotności i pozbawisz dziecka normalności co w przyszłości da o sobie znac w mało korzystny sposób. Zastanów się czy aby te problemy były głównym powodem tak głupiej decyzji. Nie na kasie świat się kręci, pieniądze to rzecz nabyta, a miłość? to już nie takie proste! 

Jeśli byliście ze sobą tylko dla dobra dziecka to myślę, że lepiej będzie odejść...Jeśli jednak łączy Was prawdziwa miłośćto warto o nią walczyć...

No cóż Osa piszesz z doświadczenia czy z rozgoryczenia?

Pewnie że nie jest łatwo samotnej matce i musi liczyć się że prawie żaden nie zaakceptuje dziecka,prawie bo są tacy jednak co zdecydują się na związek z kobietą.Ja rozstałam się z ojcem swojego dziecka też były problemy finansowe,koledzy i dopiero nie dawno zrozumiał,ale za póżno.Szczerze to radzę sobie świetnie sama,do wszystkiego dochodziłam powoli bez niego i alimenty nie zawsze dostaję.Pewnie że każdego dnia zastanawiam się co będzie dalej ale związek dwojga ludzi to symbioza a nie pazożytowanie jednego na drugim a tak było u nas.Nia było szacunku,pomocy tylko wyzysk.były szntaże że nie będzie interesował się dzieckiem,nie przyjeżdżanie na początku,czy tak się postępuje?to są sprawy pomiędzy nami dwojgiem a nie między nami i naszym synem.

Z wypowiedzią Osy równiez tym razem nie mogę się zgodzić.

Kilkanaście lat temu, gdy czasy były inne, mój kuzyn poślubił pannę z dzieckiem, nie swoim dzieckiem. Nie przejął się jakoś tym, co ludzie mówili. I są ze sobą do dziś. Gdyby kobieta tamta została z swoim poprzednim partnerem, dla dobra dziecka, straciłaby możliwość szczęśliwego życia.

Co do autorki wątku - ważne jest to, czy się kochacie. Ważne jest to, dlaczego jesteście razem.I po co jesteście.

Zawsze można przecież poczekać, aż on spłaci długi i dopiero potem się pobrać.

A może niczego nie zmieniajcie. Piszesz, że tak naprawdę on jest blisko Was, więc może pożyjcie kilka lat w ten sposób i poczekajcie co przyniesie los.
Nie musicie się od razu wiązać papierkiem z Urzędu Stanu Cywilnego - nieraz wolne związki są bardziej zgodne i szczęśliwe niż te zawierane z "wielką pompą"

Jeśli próbowaliście i nie wyszło, to teraz spróbuj bez niego.

Próbowaliśmy setki razy,za każdym razem było to samo,nie miał nawet żeby kupiś chleb,przychodziły nie zapłacone mandaty.Wydaje mi się że on poprostu szuka łatwego życia- mam bardzo dobrą pracę sama się utrzumuje a małemu nic nie brakuje.Mieszkał jakiś czas na próbę ale najzwyczajniej drażnił mnie,obrażał nie potrafił kupić nawet prezentu na urodziny małego.Wydawało mi się że mam o co walczyć,że go kocham ale w chwili gdy mi się udało znowu byliśmy rodziną okazało się że mnie drażni.Jest ojcem mojego dziecka,kocha swojego syna ale ja nie widzę przyszłości,przy nim się cofam.Mam świetną pracę,sama utrzymuje dom a malemu nic nie brakuje ale mam dość pomagania jego tacie,który może chce być inny ale sobie nie radzi.Pozostajać w tym związku każdego dnia będe zestresowana,zła z drugiej strony jest mo go poprostu żal.Czuje się jak wredna stretna kobieta która kopie leżacego i jeszcze mały który go uwilebia.... 

Ja rozstając się z partnerem słyszałam że jestem egositką że nie myślę o dziecku,że jestem toksyczna że nikt ze mna nie wytrzyma,słyszałam że nikt nie zaakceptuje dziecka....zobaczymy

że tak powiem..."pieprzenie kotka za pomocą młotka" - tłumaczenie swojej nieudolności i nieodpowiedzialności kims innym...a ja wcale nie uważam, że samotna matka ma trudniej - ma łatwiej - bez balastu wymyślanych i bzdurnych problemów i imaginacji jakiegoś nieodpowiedzialnego goscia, który nie rozumie, że dziecko nie jest po to, aby je "mieć" i bawić się z nim, ale tez po to by sie nim zajmować i wychowywać...

Z tego , co opisujesz sama nie czujesz się najlepiej w tym związku . Szczerze mówiąc na Twoim miejscu bym odeszła ...

Tak, ja też uważam, że nie ma co się męczyć w tym związku, jeżeli uważasz, że się przy nim "cofasz" to podejmij ostateczną decyzję

Z tego, co piszesz facet lubi "pasożytować", a to już nie jest fajne, dobrze, że zdajesz sobie z tego sprawę i nie jesteś zaślepiona "toksyczną" miłością, bo moja siostra jest i utrzymuje faceta, co mi się w głowie nie mieści

Nikt za Ciebie nie podejmie decyzji. Ale wydaje mi się, że Ty już ją podjęłaś. Nie wiem co bym zrobiła na Twoim miejscu ale na pewno bym wystąpiła o podzielność majątku by choc na tym poli być wolnym.

Mądrych decyzji życzę. Byś była ich pewna i nie żałowała.

Bez względu na to co postanowisz, dziecko może mieć częsty kontakt z ojcem, zwłaszcza jak sama piszesz, że go uwielbia.

zgodzę się troche  z Osą,po rozstaniu z partnerem polowa znajomych par poprostu znoknęła a zostali znajomi na których naprwde można liczyć choć czasem jest się często samemu ale mam za to spokój :-)

Popieram powyższe wypowiedzi, nic na siłę a "pasożyta" nie warto karmić. Masz dla kogo żyć i to jest najważniejsze a miłość możesz spotkać jeszcze.

Nic na siłę - to się sprawdza także, jeśli chodzi o związki.

Piszesz, że próbowaliście setki razy i wciąż jest tak samo...

Osa twierdzi, że liczy się, ze facet przy Was był. A ja pytam: co to znaczy był przy Was?

Być przy rodzinie to nie tylko towarzyszyć na co dzień, przytulać i mówić jak bardzo się kocha. To także wspólnie rozwiązywać problemy, to starać się, by rodzinie było jak najlepiej - nie być egoistą.

Z tego, co piszesz wnioskuję, ze twój partner nie dojrzał do związku.

Osa - dlaczego Gwiazdka ma się przejmować długami faceta, skoro on totalnie je olewa???? Nie rozumiem Twojego toku myślenia w tej sprawie! Owszem - razem spłacamy długi w małżeństwie, ale też razem je zaciągamy - jeśli już - na potrzebne, niezbędne sprawy!

Gwiazdko, jesteś silną kobietą. Podejmiesz na pewno słuszną decyzję - dla dobra dziecka i swojego własnego, bo Ty także się liczysz w tym układzie.

Niestety czasem trzeba myśleć tylko o sobie.Dokładnie spłacamy długi które razem zaciągnęliśmy.Bycie z drugą osobą to wspólne radzenie sobie ze wszsytkim a nie w pojedynkę,to szacunek,uuipełnianie się,wspieranie sie i masza innych rzeczy a nie pasożytowanie,egoizm i pogrążanie drugiej osoby.Związek to bycie z druga osobą a nie jej wychowywanie!

Myślę, ze rozstanie będzie najlepsze dla Ciebie. A o to w życiu chodzi.

odwagi życzę


myślę, że decyzję już podjełaś, brak Ci tylko odwagi właśnie na osteteczny krok


i wbrew teori osy będąc samotną mamą wcale nie beczę w poduszkę, a już na pewno nie jestem marginesem społecznym!!!!