Aseksualizm - nowa orientacja czy choroba? - Forum

Mam znajomą dotknięta tą chorobą.

jest to wielka tragedia dla niej i dla jej rodziny. Strasznie się męczy z tym...

Raczej trudno mówić o orientacji seksualnej, skoro seks jest wykluczony. Artykuł zresztą tendencyjny - aseksualizm (jeżeli istnieje) dotyka chyba obie płcie, a nie jedną?

Właśnie, u mężczyzn też występuje.

Nie za dużo wiem o aseksualizmie ale najczęściej spotykam się właśnie ze stwierdzeniem że to czwarta orientacja, tak jest np. według Stormsa. Trochę to skomplikowane, bo w zasadzie i homoseksualista i heteroseksualista może być aseksualny... kobieta może tworzyć silny związek z mężczyzną bez seksu, a jednocześnie nie wyobraża sobie tego samego związku z drugą kobietą i odwrotnie.

Nie znam żadnej osoby aseksualnej! A może znam a nie wiem?

No cóż, pewnie racja, że to dotyczy obu płci.

I zapewne stanowi problem.

Ale do przezwyciężenia, jak myślę.

Nie rozumiem tylko jednago fragmentu : ale czasem jest to po prostu świadomy  i racjonalny wybór osoby znużonej nieudanym związku i życiu seksualnym, strachu przed ciążą czy depresji.

Czy można samemu, niejako na własne życzenie, zachorować?

nie raz myślę że ja jestem aseksualna. Nie odczuwam kompletnie żadnego pociągu fizycznego.

czy nie próbował Ci nikt pomóc, czy w ogóle nie chciałaś, czy nie możesz?

 to trudne, ale może jeszcze spróbuj - warto!!!

to takie piękne!!!

Ja też czasami jak by mąż nie zacząl gry wstępnej i mnie nie rozpalil to moglabym żyć bez seksu, ale jak już jestem podniecona to sprawia mi przyjemnośc, mam nadzieję że to tylko przemeczenie a nie aseksualizm. Ochotę mam przeważnie w dni płodne, a tak to mogloby się obejśc bez zbliżeń.

ja się poddałam.

Mi po ciąży pociag seksualny bardzo spadł, też czasami tak myślę.

Mam nadzieję, że z czasem bedzie lepiej ;)

A moja siostra ostatnio przyznała, że z chłopakiem kochają się raz na 3 miesiącei to dla nich obojga jest wystarczające, boją się ciążyCzasem wydaje mi się, że to tylko przykrywka ta ciąża....

Nigdy wcześniej nie miałam z tym problemów, ale po zachowaniach mojego byłego w czasie mojej ciąży i teraz, kiedy już od jakiegoś czasu jestem sama z dzieckiem, mam wrażenie, że chyba faktycznie...jakaś ASEKSUALNA jestem, bo kompletnie na mnie faceci (w tej sferze :), nie robią wrażenia...

Ciekawe jak długo jeszcze to potrwa..?

Kasia (24 lata, bibliotekarka z Suwałk):

- Na samą myśl, że miałabym uprawiać seks, robi mi się niedobrze. Wiem, że lekarze i psychologowie mówią, że przyczyna może leżeć w mojej przeszłości. A przeszłość mam taką, że jak miałam 16 lat, zgwałcił mnie sąsiad. To on mnie zdeflorował, pijany i śmierdzący.
Tamto wtedy to był mój pierwszy i ostatni raz.

Oczywiście przeszłam własną terapię, zaopiekowano się mną jak należy. Poradziłam sobie z traumą, a tak mi się przynajmniej wydaje, że sobie poradziłam. Zniknęły moje nocne koszmary, nie mam wstrętu do mężczyzn, nie boję się ich. Tyle tylko, że w ogóle nie czuję popędu. Nie wiem, co to jest podniecenie. Kiedyś, zanim to się stało, masturbowałam się od czasu do czasu, zastanawiałam się, jak to jest z mężczyzną, fantazjowałam. Teraz jest tak, że nie czuję nic. Kilka razy z ciekawości oglądałam filmy erotyczne i pornograficzne, żeby zobaczyć, czy coś się wydarzy, czy coś drgnie.
Nie czułam niczego, oprócz może obrzydzenia.

Zakładam, że gwałt wywarł na mnie taki wpływ, że nigdy się już nie podniosę, nie uwolnię, że zawsze już będę aseksualna. Ale jedno chcę powiedzieć: dobrze mi tak, jak jest. Niczego mi nie brakuje, za niczym nie tęsknię. Nie mam potrzeby przytulania się do kogoś, nie chcę mieć dzieci. Dlaczego więc miałabym chcieć to zmienić?A

ja akurat czerpie przyjemnosc z seksu ale bez sexu mozna zyc nie jest to coś najwazniejszego. jak nie ma sie partnera lepiej nie uprawiac sexu niz robić to przypadkowo.

Skoro sie meczy, to na pewno nie swiadomy wybór, a raczej zaburzenie, wymagające pomocy, wiec teoria o czwartej orientacji tu upada.

Faktycznie zdziwiłam się, ż eo meżczyznach nie wpsomniano. Może dlatego, że to portal typowo kobiecy? Nie wiem, w każdym razie na pewno i meżczyzn ten problem dotyczy. Ja przyznam, z enie znam nikogo dotknietego aseksualizmem.

No i właśnie Dziecinko, wg. tego artykułu  aseksualizm nie zawsze ma znamiona choroby. Czasem jest - podobno - swiadomym wyborem.

Dlatego ciekawi mnie, czy jest coś, co mogłoby Was skłonic do takiego wyboru? Czy też uważacie, ze życie seksualne jest nieodłączną częścią człowieka, jest mu niezbędne?

Motyw z uznawaniem tego za orientację seksualną (chociaż ja uważam, że tak naprawdę jest jedna orientacja seksualna i co najwyżej jakieś dezorientacje) jest prosty - jeśli to orientacja a nie zaburzenie to nie trzeba tego leczyć, osoby dotknięte aseksualizmem nie muszę odczuwać żadnego dyskomfortu, itd... proste. Żeby tak jeszcze z grypą przeszło...

No dobrze, moze i takie jest założenie, ale przecież to, ze ktoś mi powie:

- masz inną orientację, nie musisz odczuwać dyskomfortu na tym tle.

Nie oznacza, że tak będzie.

Myślę, że mało prawdopodobne, aby takie osoby nie czuły jakiejś presji, jakiegoś "bólu" na tym punckie.

Bardzo ciekawe argumenty, Olu. I dobre.

Pomyślałam sobie w ten sposób: nie możne chyba aseksualizmu uznawać za orientację seksualną. Poza tym, co napisane już w tym temacie, poza tym, że ludzie dotknięci tą przypadłością, czują dyskomfort, poza tym, że niektórzy wybierają aseksualizm świadomie i dobrowolnie, nie jest to stan na całe życie. I to chyba naczelny argument świadczący przeciwko uznawaniu aseksualizmu za orientację.

Nie wiem, czy nie jest to stan na całe życie. Być moze są osoby, dla których jest. Jednak myslę, że przy dobrej pomocy seksuologów i psychologów, udałoby sie takim osobom wygrać z aseksualizmem. Co już w przypadku homo czy tym bardziej heteroseksualizmu nie jest takie oczywiste:)