gdy dziecko jest na NIE - Forum

ja bym się z dzieckiem nie szarpała - jeśli Ci się nie spieszy na spcaerze -- niech polezy godzinę czy półtorej na trawie - Ty sobie usiądź tak żebyś widziała syna ale nie podchodź do niego: to on ma zmięknąć i podejsć do Ciebie. Jak mu pokażesz kilka razy, że nie ma zabawy - jestes konsekwentna i nie reagujesz na walenie nogami i rekoma to on zaprzestanie tego procederu.

Wiem, że zaraz pojawią siię głosy, że serce sie kraje jak dziecko lezy i wyje... no tak, kraje się ale to pomaga ;-)

A opiniami ludzi się nie przejmuj: oni widzą Cię przez 5 minut jak przechodzą obok a na Tobie spoczywa obowiązek wychowania młodego człowieka: nie możesz patrzeć na to co myślą ludzie - bo Ty z synem spędzasz cały dzień i musisz go wychować tak aby byłw ychowany dobrze a nie na rozwydrzonego gówniarza :)

Oczywiście, że serce się kroji ale w wychowaniu trzeba być konsekwentnym. Również tak bym zrobiła.

Próbowałaś konsultować małego z psychologiem? Moze na początku idź sama do psychologa, naświetl sytuację, zobaczysz co Ci doradzi. Być może syn jest po prostu uparty (i pewnie tak jest), a może będzie też potrzebna kosultacja neurologiczna (to nic strasznego, często bywałam z Hanią u neurologa i pani dr zawsze rozwiewała moje wątpliwosci). Im szybciej zaczniesz działać, tym szybciej się uspokoisz, że wszysto jest ok.

Witam a mogłabyś napisać co neurolog może stwierdzić co ma wpływ na takie zachowanie?

Nie mam pojęcia, wiem, że w przypadku zaburzeń rozwoju (chodzi mi o moją Hanię) mała, miała robione 3 razy USG główki, starszym dzieciom robi się tomografię komuterową i rezonans. Nie mam pojecia w jakich przypadkach kieruje się na takie badania - o tym decyduje lekarz.

Ja zaczełabym od psychologa. Poszłabym sama i nakreśliła temat, pani psycholog powinna Cie pokierować dalej.

Mamy wizytę umawianą z przedszkola do poradni psychologiczno - pedagogicznej to tam cos doradzą tak?

powinni doradzić :) powodzenia! I pamiętaj: nie przejmuj się tym co ludzie gadają :) Zwykle najwięcej do powiedzenia maja ci co najmniej wiedzą lub znają sprawę pobieżnie :)

Mysle, że to dobry poczatek. Zobaczą Twojego synusia i na pewno doradzą co dalej. Bądź dobrej mysli i pamietaj to żaden wstyd.

U mnie też był problem na NIE. Ale najwięcej mieszała mi teściowa! Bunt był totalny. Dwa lata już tam nie mieszkam a jezcze z problemem nie moge się uporać. Ale cieszę się z małych sukcesów.

o tak,bunt u dziecka jest najgorszy dla rodzica,zwlaszcza kiedy czlowiek czuje sie bezradny

Ja właśnie przechodzę bunt 3latka, totalne histerie, płacze, wymuszanie połączone z zazdrością o młodszego brata. Czasami bywa hardrockowo 

to są etapy, kóre musi przejść niemal każdy rodzić  ten pierszy okres buntu szybko się kończy gorszy jest bunt nastolatków wtedy rodzice mają o wiele większe roblemy

rzeczywiście dzieci przechodzą okres buntu, ale to już długo trwa może skonsultuj się z jakimś  psychologiem dziecięcym, który Was poobserwuje i zaproponuje jakąś metodę na rozwiązanie tego problemu

Myślę, że problem leży w tym, że chłopiec czuję się odrzucony. Sama pani napisała, że nigdy nie był rozpieszczanym dzieckiem. Wydaje mi się że kluczem na to jest znalezienie wspólnej przestrzeni matki z synem. Trzeba znaleźć koniecznie coś co on lubi robić i poświęcać mu przynajmniej raz na dwa/trzy dni, godzinę dwie dziennie tylko jemu. Tak żeby poczuł się doceniony i ZAUWAŻONY.

Nie chce chodzić "tam gdzie ja". Jest dzieckiem, ma swoje indywidualne potrzeby, nie koniecznie ma chęć dostosowywać się do spędzania czasu tak jak dorosły chce. Wygląda na to że brakuje mu właśnie takiej przestrzeni o jakiej wyżej napisałam.

A jeśli chodzi o siostrę to podejrzewam, że to też jest poważny problem, ale nie takiej natury o jakiej pani pisze, że on nie chcę przepraszać siostry to jest niegrzeczny. Problem jest w samym fakcie że nie chce jej przepraszać. Skoro doprowadza do sytuacji w których musi ją przepraszać, to znaczy, że ma jej mocno za złe coś. Na przykład "podkradanie" uwagi rodziców/mamy.

A przedszkole traktuje jako kolejną formę tracenia czasu który chciałby mieć z mamą.

Dzieci często próbując zwrócić na siebie uwagę, reagują słowem NIE. Na wszystko. Trzeba znaleźć dla dziecka czas, przestrzeń, coś co ON lubi, czas kiedy ON jest najważniejszy.

Zmiana nie nastąpi z dnia na dzień, ale z czasem kiedy poczuje zainteresownie ze strony mamy/rodziców, ustąpi.

A może opracujcie jakiś system magród za dobre zachowanie. Możecie przyklejać uśmiechnięte buźki. A jak syn zbierze np. 3 to dostanie jakiś mał upominek, ustalcie co. Oczywiście najpierw należy wykluczyć wszelkie wady rozwojowe. 

Powinnaś uzbroić się w cierpiliwość. Gdy reagujesz i się złościsz, dziecko to wykorzystuje, bo wie, że jego zachowanie robi na Tobie wrażenie. Roizmawiaj z nim spokojnie i nie zwracaj uwagi na jego histerie

ja mysle ze jakas tablica dobrego zachowania :)

Witam, 

Uważam, że ma Pani doczynienia z tzw buntem 2-latka. Jest to naturalny okres w wieku każdego dziecka i przypada on na wiek około 2 roku życia. Metoda którą zaproponowała Pani wypowiadająca się powyżej, aby dziecko leżało na chodniku i wściekało się, aż mu przestanie jest kiepskim pomysłem, gdyż park to jest miejsce publiczne i wszyscy ludzie na około nie mają obowiązku słuchać wrzasków Pani syna. Najlepszym rozwiązaniem tej sytuacji jest dać wybór synowi i zapytac się czy woli "to" czy "to". W ten sposób daje się dziecku wybór i dajemy mu na to szansę. 

Jeśli trwa to już tak długo i w dalszym ciągu nie moze sobie Pani z tym poradzić radzę skonsultować się z pedagogiem i psychologiem, istotne jest również to, czy Pani synek chodzi do przedszkola. Jeśli nie powinna się Pani zgłosić do poradni.

Pozdrawiam

ma pani duzo racji wybor tez duzo daje ;)

Witam.

Uważam, że trzeba poświęcić dziecku więcej uwagi, poprzez ignorowanie czuje się odrzucone przez rodziców i chce zwrócić na siebie więcej uwagi. Dzieci, które doznają więcej czułości, akceptacji, uczuć od najbliższych chętniej współpracują niż takie dzieci, które nie dostają, nie doświadczają miłości bliskich. I dziecko chce pokazać, że jest ważne poprzez buntowanie się, niegrzeczne zachowanie się. 

ja to mam codziennie teraz :(