Reakcje na "bam" - Forum

Ja przytulam chłopaków. Teraz to już raczej tylko młodego, bo starszy juz nie robi BAM:))) Zazwyczaj całuję i dmucham na uderzone miejsce. Po przytulaniu przeważnie płacz ustaje.

Dawno to już było bo moje dzieci powyrastały, ale pamiętam jak się tak stało, to próbowałam pokazać dziecku, że rozumiem iż to go boli. Starałam się "wejść" w skórę dziecka. Zawsze to skutkowało, bo choć coś tam bolało dziecko czuło, że rozumiem Jego sytuację. Nigdy nie mówiłam "a widzisz" 'dobrze ci tak" "trzeba było nie biegać" itp.

U nas , i jak już zdaży sie bam ,a to teraz  nawet czesto , bo próbuje  robić pierwsze kroczki to poprostu zaczynamy z meżem śmiać sie i wtedy mała tez sie śmieje  

Zawsze przytulałam i pytałam się czy mocno boli i gdzie i dawałam buziaczki - pomagało. Z Oliweczka też tak postępuję i ona zaraz mówi - Babciu już nie boli... rozbraja mnie tym...

Szymcio jeszcze za mały na BAMy ale pamiętam jak moja 15l młodsza siostra była mała. Kiedy na bam reagłowało się "ojej co się stało, nie płakusiaj, daj podmucham..." wtedy histeria była większa. Natomiast śmiech powodował to, że ona też zaczynała się śmiać, zapominała o bólu. Lubiła być w centrum uwagi i często BAM było pozorowane, żeby tylko zwrócić na siebie uwagę.

Oj zgadzam się. Nie każde "bam" kończy się płaczem... choć czasami nasza przesadna reakcja może go wywołać.

Zawsze staram się obserwować co się dzieje, spytać czy boli, jeżeli tak to podmucham, a jeżeli nie to bawimy się dalej.

mój synek bardzo często robi "bam" mimo, że ma już 5 lat  jest poprostu zwiercony i chce robić wszystko na raz,,, czego często efektem są wywrotki, stłuczki i placz... a płakać uwielbia, jak mała dziewczynka płacze na widok małego zadrapania, robi z tego alarm jakby mu conajmniej nogę urwało! Potem musi byc oczywiście interwencja "lekarska" głaskanie, uspakajanie, całowanie i przyklejanie plasterka... a jak już przestaje płakać to narzeka na ból i każdemu musi swoją "ranę" pokazać... za to moja córka jest w tej kwestii całkowitym przeciwieństwem brata...jest twarda jak skała. żadne upadki, stłuczki jej nie straszne. Wstaje na równe nóżki jakby nigdy nic i biegnie dalej... zuch dziewczyna!! Płacze dopiero, gdy naprawdę bardzo mocno się uderzy ale wystarczy chwila w mamy ramionach i za chwilę biegnie dalej

... i jak czasami przewróci się to sama mówi - Babciu nic się nie stało... Oj ta moja kofffana wnusia

staram się mówić, że nic się nie stało :) chyba,że mocniej się uderzy, to go biorę na rąćzki i staram się odwrócić uwagę, np. pokazując mu coś...

na ogól dość szybko przestaje płakać i zainteresowany jest już "tym innym" - generalnie mało płacze! :)))

Ja robię tak samo,jak małe ''bam'' to nie zwracam uwagi,przy dużym przytulam,całuję i staram się odwracać uwagę.

Jak sie zdarzy "bam" wtedy Kubulek przychodzi, mamusia dmucha i całuje i już jest dobrze :)

Wszystko zalezy od sytuacji.

Jeśli BAM jest niegroźne a młody zanim zacznie płakać sprawdza naszą reakcję to zupełnie ignoruje tę sytuację. wówczas Staś się podnosi i wraca bez problemow do zabawy.

Jesli BAM wygląda groźnie  ale krew nie leci to przytulam i całuje bolące miejsce. Zwykle pomaga od razu. Jeśli nie to staram się go pocieszyć i odwrocić uwagę od bolącego miejsca.

Jeśli BAM jest groźne i leje się krew to szybko na ręce i do apteczki. Przemywamy ranę i ją opatrujemy a poźniej przytalanie i calowanie.

moj synek jak zrobi BAM to najpierw patrzy sie na moja reakcje, ja wtedy udaje ze na niego sie nie patrze a on wtedy bawi sie dalej.No chyba ze zaczne plakac to mocno go przytulam i caluje

BAMY jeszcze przed nami, więc niem jak będzie

miałam jednak okazję obserwować kilka reakcji mam na upadki czy uderzenia i były bardzo skrajne
od braku reakcji na dość powaznie dla mnie wyglądający upadek, po przesadny bieg do dziecka przy najmniejszym potknięciu, który skutkował płaczem zanim cokolwiek zdążyło się wydarzyć
wyobraźcie sobie , że mała zaczeła płakać jak tylko powiedzialam Lili uważaj

myślę więc , że jeśli zdołam zachować zdrowy umiar to jakoś przez te bamy przejdziemy 

Czekam na reakcję córki - czasem po "bam" po prostu się zbiera i leci dalej. Ale jak minka idzie w podkówkę, to utulę, a jak żalu jest dużo - to nawet bandażem owinę i "tron" z poduszek zrobię ;)

My przede wszystkim, nie chcielismy panikowac...

Smiejemy sie, ze Zuzia złapała zajaczka, a ona wstaje i idzie dalej. Jak gdyby nigdy nic.

Czesto jej mowie, ze musi patrzec pod nozki, no ale cóz... :)

Jak upadnie jakos mocniej, i płacze, przytulam, całuje w miejsce kuku i dalej leci... :)

Mnie nauczyła siostra fajnej sztuczki:) Zawsze jest dużo śmiechu. jak Mały gdzieś się uderzy to sprawdzamy czy np. ścian nie ma dziury lub czy podłoga sie nie potłukła.  Patrzymy czy to o co się uderzył nie zostało z niszczona.On sam zaczyna szukać czy zepsuł. Śmieje się gdy zaczynamy mówić." Ja cie ale ty miałeś siły ale całe szczęście ściana nie pękła. Jak ty to zrobiłeś?"  Cała uwaga przechodzi na przedmiot a nie na dziecko. Jak jesteśmy gdzieś po za domem to dodaje jeszcze "dobrze że nic sie tej ścianie nie stało bo mama nie ma pieniążków na naprawę albo ze dużo było by roboty przy naprawie i zamiast do domu musieli byśmy tu zostać by to naprawić."  Jego ból schodzi na dalszy plan.  Później dopiero zajmujemy sie nim by wiedział ze nam też go szkoda. Jak juz zaczyna popłakiwać to wracamy do  tematu np. ściany. Trudno to troche opisać. Należało by zobaczyć taką akcje. Czasem ludzie którzy stoją obok dziwią się że my przejmujemy sie bólem dziecka Ale jak już  zorientują się o co chodzi to fajnie reagują. Kiedyś mieliśmy taki przypadek ze pani podłapała temat i sama oglądała ścianę czy sie nie popsuła:)  Mieliśmy ubaw:)