cesarka na życzenie - Forum

btw mialam cc ale no nie wiem...chyba bym dziecka samegow I klasie  do szkoly nie puscila :( troche to hmmm nieodpowiedzialne (?)

Pierwsze dwa dni prowadziłam, ale później sam już nie chciał, bo cyt. "CO JEGO STARSI KOLEDZY POWIEDZĄ, ŻE MAMA ZA RĄCZKĘ PROWADZA". Młody samodzielności uczony był od małego, ponieważ ja byłam tak wychowana, Młoda też sie buntuje, że do przedszkola też chce sama chodzić no ale mimo że ma az 50 m to muszę ja zaprowadzić.

co do nieodpowiedzialności to w Młodego klasie jest 32 uczniów... 20 chodzi samemu ok 5 dojeżdza gimbusem a reszta to bardzo rozpieszczone dzieci, z którymi najwięcej problemów było w przedszkolu...z dziećmi jak z dziećmi ale z rodzicami owych maluchów, które sanepid na przedszkole potrafili nasłać bo dziecko zobaczyło nuchę albo mrówkę...czy to są odpowiedzialni rodzice???

Tyle, że z tego co widzę negowany był głównie pomysł nie tyle samej cesarki, co jej terminu i powodów, a skoro podobno powiedziała, że nie będzie się poświęcać dla dzieciaka to jakoś śmiem wątpić, że taka dobra z Niej mamusia.

Nigdy nie byłam zwolenniczką kompletnego rezygnowania z samej siebie dla dziecka, jednak Jego zdrowie i życie są dla mnie zdecydowanie ważniejsze niż moja niewygoda czy figura!

W kwestii karmienia piersią zupełnie nie potrafię Cię zrozumieć, ale to Twoja decyzja.

Ale nei uważam by prowadzanie dziecka do szkoły było wyrazem nadopiekuńczości, a nie każdy ma ją "pod nosem".

Tak samo argumentowała moja bratowa. Szczerze? Dla mnie to chore. Nie chodzi o to że kobiety powinny sie poświęcać czy coś, ale uważam że oportunizm też ma swoje granice. Ona się ostatecznie się zdecydowala na twz. prywatny poród i w sumie miała to cc. Jeszcze raz podkreślę - jestem też przeciwniczką "w drugą stronę", zmuszania do czegolkowiek, w każdym takim przypadku jestem za tym żeby nie uogólniać, każda z nas jest inna, ja wypowiadam się tylko w swoim imieniu.

Popieram Anetke

Ja bym wiele dała żeby urodzic normalnie ale nie dało rady synek i tak juz za długo był bez wód...
Nigdy nie zrozumiem matek biorących cesarke na życzenie, ale to moje zdanie.

Co do karmienia piersia to jak dla mnie coś NAJPIĘKNIEJSZEGO i NIEPOWTARZALNEGO, dziecko potrzebuję takiej bliskości. Te chwilę intymności, gdy karmiłam swoje dziecko były najpiękniejsze w moim życiu i żałuję, że mogłam go karmic niespełna dwa miesiące, a cycki mam lepsze niż przed ciążą.

Każdy ma prawo do swojego zdania i swojej opinii :) W końcu to nasze życie, nasze ciało i nasza sprawa... każdy robi jak uważa.

Kiedy ja dowiedziałam się, że muszę mieć cesarkę byłam przerażona, miałąm jakąś dziwną paranoję, że jak będą kroić to mogą dziecko skaleczyć;)  Nie rozumiem kobiet które z własnej woli opłacają cesarki dla swojej niby wygody. Jedno rodziłam naturalnie, drugie cc i mam jakieś tam porównanie. W trakcie cc oczywiście pełna wygoda ale to co jest po to koszmar. Dziecko obok płakało a ja wstać nie mogłam bo mi się rana otwierała, a bolało niemiłosiernie. Nie życzę tego nikomu. 

Po pierwsze - dlaczego wiążesz karmienie piersią z nadopiekuńczością??? To naturalna czynność, wręcz fizjologia, która sprawia, że mamy mleko w piersiach i karmimy nim nasze dzieci. Nie ma to nic wspólnego z nadopiekuńczością Marleno. Karmię drugie dziecko w tej chwili już piąty miesiąc i jestem z tego dumna, ale nie uważam, że przez to jestem dla mojego synka nadopiekuńcza. Odniosłam wrażenie, że i to uważasz za nadopiekuńczość, bo od karmienia zaczynasz a na szkole kończysz...

Jak pisze Aneta prowadzanie dziecka do szkoły też nie musi być wyrazem nadopiekuńczości. Moja córka będzie miała do niej 5 km - też mam ją puszczać samą? ... W miastach to wygląda zupełnie inaczej niż na wsi. Realia są różne. 

Co do cesarki - nigdy nie zdecydowałabym się świaodmie. Choćby z błahego powodu jakim jest brzydka blizna na ciele - nie jest mi to potrzebne. Poza tym miałam szczęście do lekkich porodów, więc mam andzieję, że jeśli kiedyś przytrafiłby mi się kolejny też taki będzie. 

Jestem przeciwna cesarkom na życzenie,ale trzeba sobie zdac sprawę,że w wielu szpitalach pokutuje teoria, iż nawet jesli są wskazania do cc, to "rodzimy" na siłe,byleby naturalnie. W moim mieście również są takie historie, jedna z nich nawet w moim najbliżsyzm otoczeniu- o mały włos nie skończyło się tragedią dla matki i dziecka. Sama mam wskazania do cesarki,pomijam już gorszy wzrok,bo to często naciągana kwestia,ale 14 miesiecy temu przeszłam ciężką operację kręgosłupa szyjnego (mam tytan zamiast kręgu) i żyję z grożbą następnej, ponieważ mam kolejne wypukliny w k. szyjnym. Absolutnie to zdanie neurologa, operatora itp,its nie woln mi rodzić sn, nie wolno mi przeć,bo może sie skończyc operacją i wózkiem. A jak reaguje lekarz w moim mieście-"no zoabczymy" itp,itd, "może jednak nie", a ja nie mam zamiaru ryzykowac. Dziecko musi miec matkę zdrową,a nie na wózku. Wkurza mnie to,ze mimo wskazań będę musiała "załatwiać" cesarke na życzenie, a raczej nie na życzenie,ale tak,by mieć pewność,że na dyżurze komuś nie odbije i się nie odwidzi. Dlatego też dążę do teog,by było to w 38 tyg,moze uda sie do 39 przeciągnąc, wolę jednak nie czekac do chwili,gdy odejda wody i będzie panika. W moim przypadku winny jest durny system i podejście a nie moje kaprysy. wolałabym dziecko rodzic naturalnie,ale jest co jest.

Jak ktoś chce cesarkę na życzenie nie wie na co się godzi. Podobnie z porodem naturalnym, trudno sobie to wyobrazić ale nie ma co igrać z naturą. To lekarz ma decydować o przebiegu porodu a nie pacjentka. Natura to natura, nie ma co dyskutować. A kto miał cesarke wie, że to wcale nie takie różowe.

Mialam cc... mialam wskazania, ale nie bezwzgledne i lekarka dala mi wybór. Wybralam cesarke (wiedzialam o tym ze bede miec cc praktycznie od poczatku ciazy) i osobiscie nie zaluje. Wszystko zalezy od organizmu i w duzej mierze szpitala. Kolezanka miala tzw uruchamianie po cc 8h po zabiegu i wspomina to jako traume, zero pomocy przy dziecku etc. ja wstalam sama po 24h, wiadomo ze nie skalalam od razu pod sufit, ale bylam od razu w stanie chodzic i zajac sie synkiem, dodatkowo moglam przez caly pobyt w szpitalu "oddawac" dziecko poloznym na noc czy prosic o pomoc...wczesniej myslalam ze ze robia tak wyrodne matki :DDDD, ale robilysmy tak wszystkie po cc ;)

Tydzien po cc  chodzilam juz na spacery z duzym psem, ktory wtedy nie bardzo potrafil chodzic na smyczy :DDD i ciaaagnal :) wiec doszlam do siebie bardzo szybko :) ale to na pewno kwestia organizmu i mysle ze nastawienia pozytywnego do cc.

Co do bólu to jako takiego nie odczuwalam...po sa podawane srodki p/bólowe 1-2 doba do kroplówki a potem doraznie na zadanie .. w chyba  3 dniu proponowano juz tylko zastrzyk p/bólowy i sama z niego zrezygnowalam :DDD pamietalam ostrzezenia kolezanki ze sam zastrzyk boli bardziej niz brzuch po cc.

Jesli patrzyc na cc tylko w kategoriach bólu to ...czy po  sn nie boli? :)sa naciecia, rozerwania...miesiac siadania na dmuchanym kólku . Oczywiscie nie w kazdym przypadku ale tak samo nie kazda cc to trauma dla kobiety.

Ja osobiscie wspominam bardzo pozytywnie i gdybym miala sie decydowac jeszcze kiedys na porod to tylko cc.

Magdo i ja doszłam szybko do siebie po obu cesarkach, przy drugiej to juz w ogóle bo juz w domu czekało jedno dziecko i nie było leżenia godzinami. Po tygodniu poszłam na spacer. Nie wspominam tego tragicznie, szybko sie zapomina. Widziałam kobiety po porodzie sn które chodziły od razu jak sarenki ale tez leżały plackiem a ja po cc chodziłam. Nie ma reguły, nigdy nie wiadomo jakim tempem bedzie sie wracac do formu bez względu na rodzaj porodu. 

Co do wskazań, nie miałam jednoznacznych, lekarka przebąkiwała o cc a ja sie zdecydowałam bo skoro ona miała wątpliwosci czy urodze to...? Przy drugim po prostu odeszły mi wody, zero akcji wiec wiadomo.

no dokladnie kwestia organizmu, nastawienia...i troche szczescia ;)

Opieką nad dzieckiem po cc mniej się przejmuję,bo po prostu wynajmę położona na pierwsze 2 noce,wybrałam szpital gdzie  jest taka możliwosc a i przy planowanych cesarkach 1 dobę moze nocować mąż,jesli wykupi sie jedynkę. Zainwestujemy,wolę się jak najmniej stresowac.

Moi obaj synowie byli przy mnie natychmiast. Spali a ja leżałam. Na pierwszą noc starszy był przy mnie bo sala obok to były noworodki. Młodszy syn nocował na noworodkach ale o 5:00 jak wstałam, przywieźli mi go i od tej chwili natychmiast sie nim opiekowałam.

Ujastek. Przez pierwsze doby noworodek tylko spi i budzi sie na jedzenie wiec ta opieka to przede wszystkim przewijanie i patrzenie na sliczna buzke malej istotki :)

Dokładnie. A jak taki maluszek zapłacze to panie z noworodków przychodzą wiec nie ma stresu.