Dlaczego boimy się smierci?

Osoby silnie iwrzące, ktore są i na naszym forum napewno nie boją się śmierci, podobno nie powinniśmy jeśli wierzymy, a ja się boję. Właśnie ze względow ktore wymienilaś powyżej. Pamiętam też jak dawali mi narkozę przed cesarką, ten strach że już nigdy się nie obudzę i nie zobaczę dziecka, masakra. Ale boję się też śmierci bliskich, rodziców, na ktorych mogę liczyć na codzień, nie mogę oswoić się z tą myślą i wiem że skończę na psychotropach po śmierci kogoś bliskiego, jestem miękka, nie dam rady. Za bardzo lubię świat, kocham ludzi by dojrzale zrozumieć śmierć.

a ja uważam,ze boimy się śmierci bo nie wiemy co jest później, a wiadomo że największy strach budzi w nas nieznane.

Nie lubię rozmawiać o śmierci....bo się jej boję. Czemu? Sama nie wiem, boję się, że będę TAM gdzieś sama, będę tęskniła za moimi bliskimi. Boję się samego momentu umierania, boję się bólu z nim związanego...

Najlepiej o tym nie myśleć - ALUŚ a mówiłam by ten temat skończyć... bo koszmary dzisiaj przyśnią się...

Poprostu trzeba się oswoić, dobrze mają C co odchodzą we śnie, lekko bez męki. Trochę się boję że tam nic nie ma......

Grazynko ok:) Ten temat mnie dzisiaj przesladuje , staram się o tym pamiętać ...Choć to nie jest proste...

rozmawiajmy, rozmawiajmy:) Hej Alicja:)

Nie boje sie smierci...ale tez jej nie lubie, mysle ze to dlatego ze zabiera mi bliskich, sparawia bol i cierpienie.

A czemu Alicjo tak Cię naszło, mlode jesteśmy jeszcze wiele przed nami, dzieci musimy rodzić. A Ty ktory rocznik jesteś?

TO tulam Ciebie mooocno... by Ciebie on nie prześladował i tylko aniołki niech Ci się przyśnią..

Witaj Asiu! ten  temat jest dzisiaj cięzki bardzo

ASIU i Ty też - co WY dziewczyny... radować się trzeba jeszcze wiele przed WAMI

A ppodyskutować zawsze można.... czasami nawet trzeba...

Dziękuje Ci Grazynko i mam nadzieję ze Hubertowi też

Dziekuję Grazynko, Aniołki dla Hubercika podesle:))))

Justyna to nie o mnie chodzi, mój mały dzisiaj wyleciała z tekstem ze niechce byc dorosły a pózniej stary bo umrze, nie dał nic sobie przetłumaczyć i usnął ze łzami.Cięzko takiemu małemu dziecku przetłumaczyć

Ja nie boję się śmierci swojej... Najbardziej się boję śmierci bliskich :(

ojej, nie wiem co napisać ale to chyba nie dobrze jak dziecko mówi o śmierci..

Dzieci teraz sa ciekawskie , bardziej rozwiniete stad chyba to pytanie

Nic co ludzkie nie jest nam obce - śmierć również.

Czy się jej boję? - chyba nie, nadejdzie w swoim momencie - ja teraz korzystam z życia najlepiej jak potrafię. Kocham i wreszcie czuję sie kochanym. To dla mnie najważniejsze. Liczy się to i teraz.
Czy "kosa" trafi na mnie jutro? za miesiąc czy 10 lat? nie ma najmniejszego znaczenia.
Żyję najlepiej jak potrafię, po wypadku i leczeniu może troszkę inaczej.

Czy ktoś bedzie za mną płakał? - na to właśnie pracuję, aby mnie wspominano gdy nadejdzie ten czas.

a śmierć - jest kolejnym etapem naszego istnienia, tak jak narodziny, małżeństwo, rodzicowanie czy też dziadkowanie. Tego nie przeskoczymy - a nawet jakbyśmy mogli to ja chyba bym z tej opcji nie skorzystał :)

ja nie lubię rozmawiać na takie tematy z powodów takich jak już padły

Dlaczego boimy się śmierci?Bo jest to nam temat tak naprawdę nieznany.Śmierć jest nam nieznana.Ja chyba przestałam się jej bać.Widziałam umierającego człowieka mojego Teścia.Umierał długo.ale w spokoju wśród najbliższej rodziny.